محمد آقازاده ، روزنامه نگار
قندی از جمله روزنامه نگارانی بود که بعد از حذف بسیاری از روزنامه نگاران در آغاز دهه شصت در رسانه ها ماند، از آن دسته روزنامه نگارانی که پلی شدند بین تجربه گذشته و شرایطی که تازه بعد از انقلاب شکل می گرفت. آنها فرصت دادند نسل تازه روزنامه نگاران از صفر کارشان را شروع نکنند. به نظر من مهمترین کار قندی و دوستانش مثل فرقانی، صدیقی و عده دیگری از هم نسلشان، حفظ معیار گذشته در شرایط انقلابی بود.
فارغ از داوری اخلاقی، تاریخ نقش آنها را در حفظ سنت روزنامه نگاری مهم خواهد شمرد. آنها به اصول حرفه ای پایبند بودند. بیشتر از آنکه به محتوای کارشان بیاندیشند بر حفظ فرم رسانهیی اصرار داشتند. قندی سعی کرد در زدن تیتر ابداع گر هم باشد. خود آنها و بسیاری از آنها در دهه شصت کاربلد شدند یا از رسانه ها رانده شدند و یا به حاشیه نشینی عادت کردند. غیاب و مرگ قندی دردناک است ، چرا که ما امروز در رسانه ها از غیاب سنت و تداوم نوآورانه در رنجیم و بزرگداشت قندی احترام به این سنت و لاغیر.
مرگ قندی، نماد فروپاشی نظام رسانه ای ماست. کاش همه آنها که امروز ستایشگرش می شوند در هنگام حذفش به دادش می رسیدند. امروز هم حذف شدگان بسیاری در گوشه و کنار به انتظار حضور در تحریریه ها مانده اند و امیدشان هر روز ناامید میشود.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر