دیروز (چهارشنبه، 29 مرداد) مجلس به وزیر علوم، رضا فرجیدانا، اعتماد نکرد. رأیدهندگان به حسن روحانی امید داشتند که او در جلسه استیضاح حاضر شود و دفاع جانانهای از وزیرش بکند. اما رئیس جمهور بر خلاف انتظار همگان در جلسه حاضر نشد و به جای خود معاون اولش، اسحاق جهانگیری را فرستاد. در نهایت، دوره وزارت فرجیدانا، با وجود پادرمیانی علی لاریجانی، رئیس مجلس، با 145 رأی موافق استیضاح، در مقابل 110 رأی مخالف، به پایان رسید. در ارزیابی فضای مجازی از جلسه استیضاح دو نفر بازنده اعلام شدند: حسن روحانی و علی لاریجانی.
* * *
امیرحسین ثابتی با توجه به عدم حضور رییس جمهور در روز استیضاح میپرسد: چرا روحانی به هر علت راضی به حضور در مجلس و دفاع از فرجی دانا نشد؟ بویژه آنکه کافی بود تا تنها 10 نماینده به جای رای مثبت به استیضاح، رای منفی بدهند تا همچنان رضا فرجی دانا عنوان وزیر علوم را یدک بکشد.
... به نظر می رسد رییس جمهور چندان هم از این اتفاق ناراضی نبوده است. شاید علت این مساله این باشد که رییس جمهور نیز ترجیح می داد وزارت علوم دیگر سهمیه طیف «مشارکت» نباشد اما این هزینه باید به پای مجلس نوشته می شد؛ ضمن اینکه از این به بعد روحانی می تواند خیلی راحت با استناد به استیضاح یکی از وزرایش در آستانه یک سالگی دولت، از افراد و جریان هایی که «نمی گذارند» دولت کارش را انجام دهد سخن بگوید و در واقع برای این موضوع در بلند مدت «سرمایه گذاری» شده باشد.
لذا چه بهتر که از این به بعد می توان در واکنش به برخی از وعده های تحقق نیافته اقتصادی و معیشتی مردم، از «سنگ اندازان» در برابر دولت سخن گفت و این ادعا در بدنه سیاسی دولت نیز بیشتر مورد قبول است! در برابر آنهایی که هر از چندگاهی نعره «رفع حصر» بر سر رییس جمهور می کشند شاید بهتر بتوان توجیه کرد که اینها «نمی گذارند» حتی در دانشگاه و یک وزارتخانه هم کارهایمان را انجام دهیم، چه رسد به تحقق وعده های بزرگ تر!
محمد آقازاده با انتقاد از روحانی که از همه خواسته از نتیجه استیضاح عصبانی نباشند، مینویسد: فرجی دانا تنها نمادی از یک امید بود ، هر چند خود این نماد تهی بود ، آنها که نمی خواستند ناامیدی شان از دولت را باور کنند این واقعه را بهانه یی برای امید کردند ، هر چند غیر واقعی. ولی روحانی همین اندازه خود فریبی را هم نمی پذیرد و اصرار دارد با گفتن عصبانی نباشید کل این امید را بی رنگ کند و مبدل به هیچ و پوچ
دولت بورکرات روحانی تنها جایی کوتاه نمی آید که بحث اقتصاد نئولیبرالی است و توزیع ثروت ،البته چون سهم سرمایه داران نورسیده دولت احمدی نژاد دست نخورده مانده هیچ اعتراضی وجود ندارد که نیاز به کوتاه آمدن داشته باشد. مردم و فعالان سیاسی تنها باید به نیروی خود و روشنگری تکیه کنند و نه به بازی های سیاسی که از قبل معلوم است هیچ سودی به حال جامعه داشته باشد.
بهمن دارالشفائی هم از روحانی انتقاد کرده که چرا به جای حضور در جلسه به لاریجانی اعتماد کرده است: تصور من این بود که روحانی به این دلیل به جلسه استیضاح نیومده که لابیهاش رو کرده و از رای آوردن فرجیدانا مطمئنه. اگر این بوده که قاعدتا باید بفهمه به امثال لاریجانی نمیشه اعتماد کرد. اگر هم این نبوده که کلاهش رو باید بذاره بالاتر که یکی از بهترین وزیراش (در جهت اجرای وعدههای انتخاباتی) رو گذاشت دم توپ مجلس و محکم پشتش وانستاد. به نظرم از برخورد مجلس با نجفی و زنگنه سر رای اعتماد باید میفهمید که دفاع قاطع خودش از یه وزیر تاثیر تعیینکننده داره.
فؤاد شمس از جلسه روز استیضاح نتیجه میگیرد به لاریجانی نباید امیدی بست: چند روز قبل پیش بینی می شد که لاریجانی نقش آفرین این استیضاح خواهد بود. الان هم به اندازه خودش نقش آفرینی کرده است. قدرت لاریجانی در مجلس همین اندازه است. پایداری چی ها نشان دارند قوی تر از این حرفا هستند و لاریجانی ضعیف تر از تصوری که از خودش در بیرون ساخته است.
به هر صورت این تازه آغاز نبرد است. از الان باید منتظر حملات پایداری چی ها به وزیر نفت، آموزش و پرورش، فرهنگ و ... باشیم.
در این بین زیاد به لاریجانی هم نباید امید بست. او نشان داده است نه می تواند نه چندان اراده ای دارد که مجلس را با دولت همراه کند. زیادتر از وزنش هم امتیاز گرفته است. او تمام فراکسیون رهروان را ندارد. پس نباید انقدر رویش حساب می کردیم( خود من هم اشتباه محاسبه کرده بودم). ... لاریجانی به طور کامل باخت. قطعا دیگر روی وزنه وی حساب نمی کنیم. او وزنه ی چندانی در مقابل پایداری چی ها نیست! در انتخابات مجلس بعدی هم زیاد بهش باج نباید بدهیم.
سعید شریعتی هم دست لاریجانی را به عنوان بازنده استیضاح پایین میآورد: بازنده این استیضاح قطعاْ «علی لاریجانی» بود. رییس مجلس که حقیقتاْ در یکسال گذشته تلاش کرده است چهرهای معتدلتر و حلال مشکلات دولت در مجلس از خود نشان دهد در کارزار امروز نتوانست به وعده خود به نمایندگان دولت وفا کند. وعدهای که آن را صراحتاً از تریبون مجلس هم اعلام کرد که با نمایندگان مردد احتمالی اتمام حجت کند و نقشی «حکمیتی» که در مذاکرات پیش از استیضاح بر عهدهاش گذاشته بودند را به رخ افکار عمومی بکشد. لاریجانی امروز سنگ روی یخ شد و نشان داد که جز نقشی تزیینی در آن بالا نفوذ چندانی در پایین ندارد و بر کلاهش پشمی نمانده است.
اما در میان همه این ارزیابیها، کسانی نوشتهاند که کار از دست روحانی و لاریجانی و نمایندگاه خارج بوده است. امیرحسین اعتمادی سررشتهدار را نشانه میرود: دوستانی که ... مجلس شورای اسلامی را هدف قرار دادهاند، اصلا توجه نمیکنند که اینها بدون اجازهی آن یک نفر، آب هم نمیخورند چه برسد که بخواهند وزیر برکنار کنند. درواقع برکناری فرجی دانا حتمی بود، فقط این وسط میماند هزینهای که حسن روحانی و فرجی دانا میتوانستند با گفتن خیلی ناگفتهها به خامنهای و سپاهیهای دور و برش وارد کنند که این کار را هم نکردتد تا وزیری که کموبیش به خواست رایدهندهها به روحانی توجه کرده بود، در غیاب رییس "شجاع"اش با کمترین هزینهای برکنار شود. این راهی که روحانی میرود به ترکستان است. همان راهی که خاتمی یک بار رفت و کارش به اینجا رسید که به ممنوعالخروجیاش هم رضایت نمیدهند و میخواهند ممنوع از سخنش هم بکنند. تصور اینکه خامنهای و سپاه اجازه میدهند مجلس بعدی ترکیب متفاوتی ... داشته باشد هم خیال خامی است. نه شورای نگهبان میگذارد که این اتفاق بیفتد و نه انتخابات مجلس مثل ریاست جمهوری است که فضا دوقطبی بد و بدتر بشود.
حسین باستانی هم معتقد است رهبر قبل از مجلس از وزیر سلب اعتماد کرده بود: ظاهرا بسیاری از نمایندگانی که امروز به وزیر علوم رای منفی دادند، "حدس" میزدند که رهبر جمهوری اسلامی تمایلی به ادامه مسئولیت رضا فرجی دانا ندارد. از آیت الله خامنه ای -تا این لحظه- نقل قول صریحی راجع به ادامه یا توقف مسئولیت آقای فرجی دانا منتشر نشده، اما "نشانه" هایی مشخص، حکایت از این تمایل آقای خامنه ای داشته اند. مثلا مراسم افطاری نمایندگان تشکل های محافظه کار دانشجویی در بیت رهبری در اول مرداد، تبدیل به جلسه محاکمه وزیر در حضوررهبر و توام با سکوت تایید آمیز آقای خامنه ای شد. در آن زمان، خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه پاسداران نوشت که دانشجویان "در محضر رهبر از وزارت علوم انتقاد میکردند و به نشانه اعتراض به عملکرد وزارت علوم تکبیر سر میدادند"، و وقتی انتقادات مطرح میشد "همه دانشجویان بلافاصله به وزیر نگاه میکردند"... و همه اینها در حضور آیت الله خامنه ای صورت می گرفته است. آقای خامنهای، در دوازدهم تیرماه نیز در دیدار با مسئولان آموزش عالی و روسای دانشگاه ها از آنان خواست "از تبدیل مراکز علمی به مکان فعالیت جریانهای سیاسی جلوگیری کنند"؛ جلسه ای که یک روز پیش از برگزاری آن، محمود نبویان از نمایندگان عضو جبهه پایداری اعلام کرده بود رهبر در جریان دیداری با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، رضا فرجی دانا وزیر علوم، تحقیقات و فناوری را "به اسم خطاب قرار داده و از او به جد خواسته که مانع بر هم خوردن جو آرام محیط های دانشگاهی شود".
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر