جرقه اجتماعی ایران و آرژانتین را جدی بگیریم

فوتبال در جهان مدرن آنچنان با روح جمعی تنیده شده است که هیچ گریزی از آن نیست ، فوتبال هم نشانه همبستگی ملی است و هم نمادی از تفرقه. وقتی در سطح جهانی برگزار می­ شود، همبستگی را نشانه م ی­رود و هر گاه در سطح داخلی این روح را به هیجان می­ آورد، جامعه را دچار دو قطبی می­ کند ، مثل بازی پرسپولیس و استقلال در ایران

شادی مردم بعد از بازی با آرژانتین نشانگر آنست که روح جمعی ایران، مولفه­ های مدنی بیشتری تجربه می­ کند، می­ فهمد سطح انتظارات خود را با واقعیت سازگار کند، فرایند را از نتیجه جدا می­ کند و می­ پذیرد. موفقیت، ترکیب شانس و شایستگی است و اگر این شانس را در رویداد باز نمی­ شناسد، احترام شایستگی را بجا می آورد. به نظر می رسد این تغییر گفتمانی در جامعه باید مورد سنجش قرار گرفته و توسط پژوهشگران مورد ارزیابی قرار بگیرد و در این پژوهش باید کارکرد فوتبال هم در این تغییر مورد مداقه دقیق قرار بگیرد.

 بعد از بازی ایران و آرژانتین حسی مرا کشاند به خیابان ها، زن و مرد، پیر و جوان برای شادی از خانه بیرون زده بودند. برای اولین بار در تاریخ ما مردم برای شایستگی و نه نتیجه، شادمانی می کردند و اگر این حس در میان ما بپائید و فراگیر شود، می­ تواند در روانشناسی جمعی تاثیر مثبت بگذارد، چرا که باور دارم جامعه­ یی که از شکست نهراسد، جلو می­ رود و جهان دیگر را ممکن می­ کند ، بعد از بازی ایران و آرژانتین این جرقه زده شد ، کاش دست به دست هم بدهیم و آنرا نهادینه کنیم.