همراه ما باشید: والیبال ایران - ایتالیا (3)

کمتر از چند ساعت به آغاز بازی ایران و ایتالیا زمان باقی است، شهر تریسته حال و هوایش کمی تغییر یافته، همه جا صحبت از بازی امروز است.

تریسته شهری است در شمال شرقی ایتالیا، تا پیش از جنگ جهانی اول تریسته، قسمتی از اسلونی بود ما بعد از جنگ به تصرف ایتالیا در آمد، جامعه اینجا از منظر قومی یک دست نیست، اسلونیایی ها، ایتالیایی ها و یونانی ها در این شهر هر کدام جمعیت قابل توجهی دارند، اسلونیایی ها البته، با وجود گذشت چندین دهه از پیوستن‌شان به ایتالیا، همچنان بر حفظ اصالت خود اصرار دارند، حتی چندتایی مدرسه خاص خود را دایر کرده اند.

راننده ای که دیروز مرا از وینز به تریسته رساند می‌گفت :«بعضی روستاهای این منطقه مختص اسلونیایی‌ها است، سعی‌شان را می‌کنند تا با هم متحد باشند و منافع جمعی خود را حفظ کنند با این حال هیچ مشکلی با ایتالیایی ها ندارند، با این که متشکل هستند اما تا امروز نه ساز جدایی کوک کرده اند نه جنجال و حاشیه ای ساخته اند.»

در بین راه زمانی که از جاده ساحلی می گذشتیم، گفت اینجا ما ساحلی داریم که در دنیا تک است، گفتم چطور؟‌ گفت زنان و مردان در این ساحل از هم جدا هستند و کسی حق ورود به بخش دیگر را ندارد! این ساحل در دنیا تک است! نگاهی به شدت عاقل اندر سفیه به او انداختم و زیر لب گفتم احتملا نمی دانی دنیا کجاست! پرسید چی؟ گفتم بیا ایران تا نشانت دهم همه چیز می تواند زانانه مردانه باشد!

برگردیم به بازی، از ساعت نه صبح تیم ملی آخرین دور تمریناتش را آغاز کرد و بعد از گرم کردن به مرور اخرین تاکتیک های مورد نظر  کواچ پرداختند. کمی استرتس در چهره بچه ها دیده می شود اما به نظر می‌رسد در این حد استرس برای یک بازی به این مهمی، طبیعی است.

با کواچ صحبت می‌کنم  خوشبختانه به ایتالیایی مسلط است، از شرایط تیم می‌پرسم، راضی است اما ایتالیا را قوی‌تر از پارسال می‌داند، می گوید آنها در یک سال گذشته پیشرفت چشم‌گیری داشته‌اند، بازی‌های مختلفی داشته‌اند و در بالاترین سطح آمادگی قرار دارند با این حال همه چیز به داخل زمین و تلاش بچه‌ها بستگی دارد.

کمی آن طرف تر روی سکوها ایوان زایتسف نشته است، والیبالیست قهار ایتالیایی که سال گذشته در بازی دوم کار را برای ایران سخت کرده بود، همان که صفحه فیسبوکش بعد از بازی مقابل ایران مورد حمله کاربران ایرانی فیسبوک قرار گرفت! کمی خوش و بش می کنیم، عجیب این آدم راحت و شوخ است، می گوید:‌ باید از ایران ترسید، اصلا بازی ساده ای نداریم، پارسال هم بازی سختی بود، ما آماده‌ایم اما اصلا ایران را دست کم نگرفته ایم، پرسیدم تا قبل از بازی‌های پارسال آیا از تیم ایران شناخت داشتی؟‌ می گوید بله، ایران یکی از قدرت‌های آسیا بوده و همیشه در مقابل تیم های بزرگ این توانایی را داشته که دردسر ساز شود.

یک نفر از حراست وزارت ورزش هم اینجاست، دور و برم زیاد می پلکد، سعی می‌کند سر از کارم دراورد، با لحنی دوستانه اما کاملا کاوشگر! می‌پرسد برای کجا کار می‌کنی، برای چه‌ کسی مصاحبه می‌گیری، با جواب‌های سربالا دست به سرش می‌کنم، دوباره برمی‌گردد، اما شما کارت خبرنگاری گرفته‌ای، حتما برای جایی کار می‌کنی، باز هم جواب سر بالا، ولی در کل آدم خوبی است احتمالا مامور است معذور. حالا تمرین تیم تمام شده ، برای چند دقیقه ای کواچ با یکی از مربیان ایتالیا کنار هم می ایستند، خوش و بشی می‌کنند و چهره به چهره حرف‌هایی رد و بدل می‌کنند.

پشت در سالن، امیلیا و خانواده اش ایستاده اند، دوباره از لندن آمده تا تیمش را تشویق کند و اما می گوید از برخورد های مسئولان تیم راضی نیست، می گوید «تا همین جای سالن هم که آمده ام با کمک تیم ملی ایتالیا وارد شدم، اعضای تیم ایران اهمیتی ندادند که تماشاچی آمده تا تمرین آنها را ببیند، کارتی نشانم می‌دهد و می گوید وقتی مسئول فدراسیون والیبال تریسته با من صحبت کرد و فهمید والیبال را به صورت جدی پیگیری می کنم گفت اگر بخواهی می‌توانی بیایی در تیم این شهر بازی کنی.

کم کم همه می روند به سوی هتل‌هایشان، بازی به وقت محلی ساعت ۲۰:۳۰خواهد بود یعنی ۲۳:۰۰ به وقت ایران. ایتالیا دو بازی اول خود را در برزیل با پیروزی پشت سر گذاشته و با ۶ امتیاز در صدر گروه A قرار داد و برزیل با ۳ امتیاز از دو بازی در جایگاه دوم است.

ایران برای رسیدن به دور نهایی لیگ ۲۰۱۴ باید در رتبه اول یا دوم گروه خود قرار گیرد. باید صبر کرد و دید امشب تیم ایران چه نمایشی از خود نشان خواهد داد.