ونيس ويمن كه بعدها نام مستعار نينا سيمون را براى خود انتخاب كرد، به عنوان فرزند ششم از مجموع هفت فرزند يك خانواده سياهپوست در سال ۱۹۳۳ يعنى ۸۱ سال پيش در كارولينا شمالى در آمريكا متولد شد. شهرت سيمون بخاطر مبارزات ضد نژادپرستي او است. آنها كه به موسيقي جاز دلبسته اند براي صداي نينا سيمون رقيبي نمي شناسند.
پدر و مادر سیمون در کلیسا کار می‌کردند٬ برای سیمون سه ساله که فرزند هفتم خانواده بود معلم خصوصی پیانو گرفتند
پس از اتمام دبیرستان او به مدرسه جولیارد در نیویورک رفت و در همان زمان برای اخذ پذیرش در موسسه موسیقی کرتیس در فیلادلفیا اقدام کرد.
مدرسه موسیقی کرتیس٬ از پذیرش او سرباز زد٬ نینا عقیده داشت این تصمیم به دلیل رنگ پوستش است و مدرسه موسیقی جولیارد را به دلیل مسائل مالی ترک کرد. او برای اینکه مخارج زندگی‌اش را تامین کند به تدریس پیانو روی آورد اما پولی که از این راه در می‌آورد کافی نبود و . به ناچار به خوانندگی در یک بار در آتلانتیکِ نیوجرسی پرداخت
تعریف سبک خواندن این خواننده جدید دهان به دهان می‌گشت. خواننده‌ای که ترانه‌های روز را در زرورقی از جاز، بلوز و موسیقی کلاسیک می‌پیچید و تحویل شنونده می‌داد و استادی خود در نوازندگی پیانو را نیز چاشنی کارش می‌کرد
زندگی در کلیسا و شنیدن ترانه‌های کلیسایی و شب و روز سر کردن با آنها باعث شده بود نینا توانایی آن را داشته باشد که به هر ترانه را با آوا‌ها و سبک خوانش موسیقی سول ترکیب کند.
رانه‌های بازخوانی شده‌اش تنها یک بازخوانی ساده نبود بلکه او اثر قبلی را دوباره به سبک خویش خلق می‌کرد. نینا سیمون در بیست و چهار سالگی مورد توجه کمپانی‌های موسیقی قرار گرفت و پا به دنیای موسیقی حرفه‌ای گذاشت.
نینا سیمون به عنوان یکی از نامتعارف‌ترین خوانندگان قرن بیستم و از بزرگ‌ترین خواننده‌های آمریکا شناخته میشود.
سیمون کسی بود که استعداد بی‌نظیرش را برای خلق آثاری دربارهٔ آزادی و عشق به کار گرفت. شنیدن موسیقی و صدای او می‌تواند شنونده از زمان و مکان غافل کند و به دنیای وسوسه‌انگیز خود بکشاند.
سیمون استعدادش را در زمينه نواختن پيانو، آواز خوانى و همينطور آهنگسازى و نوشتن ترانه هاى مختلف نشان داد.
با خواندن ترانه I love you Porgy به شهرت رسید و در فستیوال موسیقی جاز شرکت کرد.
سیمون از ابتدا خواندن ترانه هاى جاز، و بلووز، ترانه هاى مردمى، ترانه هاى سياهپوستان و همينطور ترانه هايى براى اپرا را دنبال كرد. تنوع صدايى او در يك ترانه، برخى اوقات از بكار گيرى صداى بم تا استفاده از آواى لطيف، از ويژگى هاى كار اوست.
سیمون كه ساليان سال در مبارزات ضد نژادپرستي شركت داشت و يكي از ترانه هايش سرود جنبش ضد نژادي شد، در مصاحبه اي دوسال پيش گفته بود: هيچ چيز عوض نشده و بايد همان ترانه هاي قديم را دوباره و دوباره خواند
او از مبارزان خستگى ناپذير عليه تبعيض نژادى و زندگى مصرفى در آمريكا محسوب مى شد.
نینا سیمون ترانه‌هایی نیز در حمایت و با الهام از جنبش حقوق شهروندی خوانده‌است.
زمانى كه در سال ۱۹۶۳ چهار كودك سياهپوست بر اثر انفجار بمب در يك كليسا در شهر بيرمنگام كشته شدند، او ترانه ای برایشان سرود. اين ترانه تلخ، شكايتى درباره شرايط بسيار سخت زندگى سياهپوستان در آمريكاست. تحقير و آزار نژادپرستانه اى كه او خود به عنوان يك زن سياهپوست بارها تجربه كرده بود.
نام این ترانه Goddam Mississippi بود
او ترانه آواى چهار زن را در سال ۱۹۶۶ نوشت. اين ترانه درباره زندگى چهار زن سياهپوست و شرايط سخت زندگيشان و اعمال تبعيض بر آنها به دليل رنگ پوستشان بود. در ابتدا اين ترانه به دليل خدشه وارد كردن به جامعه ممنوع اعلام شد. نينا مى خواست راه هاى مختلف را براى انتقال پيامش بيابد. پيامى مملو از روح انساندوستى و مخالفت با هر نوع تبعيض. ترانه هاى بعدى اش هم مضمون سياسى داشتند و درباره حقوق انسان ها نوشته شدند.
بعد از مرگ مارتين لوتر كينگ او ترانه «خداى عشق مرده است» را نوشت. سپس ترانه هاى بچه سياه و زندانيان را اجرا كرد. او بسيارى از ترانه هاى قديمى را نيز دوباره خوانى كرد. در اكثر اجراهايش خود او نواختن پيانو را نيز به عهده داشت.
gifted and black نام ترانه سیمون بود که به سرود سیاهپوستان آمریکا معروف شد
نينا سيمون سعى كرد خود را از «بار فشار زندگى مصرفى و تحمل رفتار نژادپرستانه در جامعه آمريكا» كه او را پيوسته مى آزرد، برهاند. به همين جهت در سال ۱۹۷۴ آمريكا را ترك كرد وبه باربادوس در مجموع جزاير كارائيب و سپس به ليبريا، سويس، هلند و فرانسه رفت.
در سال ۱۹۸۹ نينا كه ۵۶ ساله بود، ترانه روح سياه من را به عنوان زندگينامه اش سرود. اين ترانه به نام هاى مختلفى در زبان هاى گوناگون ترجمه شد. در ۶۰ سالگى آلبوم زن تنها را منتشر كرد. ترانه هاى فرانسوى او به ويژه آلبوم «عشق واقعى موجود نيست» شهرت جهانى يافت و خوانندگان جوان و جديد را به خود جذب كرد.
در سال ۱۹۹۷ نينا سيمون كه ۶۴ سال داشت در نقطه اوج زندگش هنرمندانه خود در فستيوال جاز فرانسه در شهر نيس شركت كرد. در بسيارى از كنسرت هاى بعدى اش در كشورهاى مختلف از جمله يونان و يا ايرلند و غيره به همراه دخترش به روى صحنه مى رفت و با هم ترانه هاى دو صدايى را اجرا مى كردند.
او كه در زندگيش، فعاليت هنرى را با علاقه مندى و شركت در مبارزات سياسى دنبال كرده بود، در سال ۱۹۹۸ به عنوان مهمان ويژه در جشن تولد هشتاد سالگى نلسن ماندلا مبارز آفريقاى جنوبى شركت كرد.
نينا سيمون به همراه جوايز زياد در زندگى هنرى اش، دكتراى افتخارى موسيقى را نيز دريافت كرده بود. در ۲۱ آوريل سال ۲۰۰۳ او كه ۷۰ سال داشت، به دنبال بيمارى طولانى در جنوب فرانسه درگذشت.
بنا به خواست او خاكستر جسدش در مناطق مختلف آفريقا بخش شد. نام او به عنوان يكى از بزرگترين خوانندگان و سرايندگان حكايت زمان ما، باقى خواهد ماند.
اگر علاقه‌مند به شنیدن صدای نینا سیمون هستید٬ توجه‌تان را به این چند ترانهء او جلب می کنیم:
ثبت نظر