حمله به سوریه، توطئه آمریکایی یا مصلحت الهی؟

دلارفروشان چهارراه استانبول تهران، ایرانیان پناه‌جوی پراکنده در شهرهای ترکیه، فرماندهان عالی سپاه قدس، حامیان دوآتشه دولت حسن روحانی، چپ‌های خستگی‌ناپذیر داخل و خارج‌نشین، روحانیون متعصب و رادیکال شیعی و ... همه و همه این روزها یک دغدغه مشترک دارند: «جنگ سوریه». انبوه «استاتوس» و «کامنت»های فیس‌بوکی، گزارش‌های نوشته شده و فضای مجازی، تصویرهای تلخ و سیاه از سوریه و هم‌چنین نوشته‌های وبلاگ‌نویسان ایرانی به خوبی رگه‌های اشتراک این دغدغه را نشان می‌دهد.

«داریوش محمدپور» در نوشته «ملکوتی» خود درباره  پدیداری چنین وضعیتی می‌نویسد: « وقتی دست اسد به خون مردم خودش آغشته می‌شد، می‌توانست به خود نهیب بزند که "به مردی که مُلکِ‌ سراسر زمین | نیرزد که خونی چکد بر زمین". اوباما  و سایر قدرتمندان هم می‌توانستند و هم‌چنان می‌توانند از خود بپرسند که پیش‌تر از این‌ چه می‌شد کرد که کار به چنین فضاحتی نکشد؟ نمی‌شد راه را بر عربستان سعودی و قطر سد کنند و اجازه ندهند سلفی‌های تکفیری به بهانه‌ ستیز با اسد، خونِ آدمیان را بریزند؟ جمهوری اسلامی هم در سیاست داخلی و خارجی‌ خود همین وضع را دارد. هیچ‌کس در این رسوایی و این سرافکندگی عظیم انسانی بی‌تقصیر نیست. همه مقصریم، کم یا بیش. همه آلوده‌دامنیم. همه سرشکسته‌ایم.»

اما «محمد معینی» تلخی این «راز سربه مهر» را بیش‌تر متوجه مسلمانان می‌داند: «مسلمانان بیش‌ترین سهم را در پروژه قتل مسلمانان بر دوش گرفته‌اند. در این میان، مثلا باید عده‌ای از مسلمانان در کنار سایر جمعیت ضدجنگ عالم، خوشحال باشند که کاتولیک و پروتستان‌های مجلس انگلستان راضی به حمله به سوریه‌ مسلمان نشده‌اند! چندش‌آور و البته فراتر از آن، بسیار غم‌انگیز است که هیچ کدام از سازمان‌های عریض و طویل بین دُوَلی – که به کار حرف مفت زدن و عکس یادگاری گرفتن می‌آیند- ازغیرمتعهدها گرفته تا سازمان همکاری اسلامی و سازمان کنفرانس اسلامی و شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه عرب، مطلقا نتوانسته‌اند برای جلوگیری از ادامه کشتار در سوریه (که اینک مرز دهشتناک صدهزار نفر را رد کرده) و آوارگی دو میلیون نفر دیگر در همین کشور، هیچ ... میل بفرمایند. چشم ها دوخته شده به نظر و رأی پنج کشور دارای حق وتو و دارای بمب اتم و دارای غرض و مرض – که الحمدالله هیچ‌کدام مانند مسلمانان، خود را فامیل خدا نمی‌دانند -  که کی بتوانند این جنایت‌ها را در سوریه متوقف کنند.»

«محمدرضا نوروزپور» هم در باشگاه وبلاگ‌نویسی سایت خبرآنلاین، انگشت اتهام را به سوی غرب نشانه رفته و با نقل این جمله مشهور مارک تواین که «خدا جنگ را آفرید تا شاید مردم آمریکا جغرافی یاد بگیرند»، به مقایسه نمایندگان کنگره‌های آمریکا و انگلیس پرداخته است. او نمایندگان کنگره و مردم آمریکا را افرادی توصیف کرده که «نمی‌دانند سوریه کجای زمین واقع شده و یا دست‌کم در نقشه خاورمیانه قادر به شناسایی آن نیستند» اما رای به جنگ با سوریه می‌دهند. ولی اعضای مجلس عوام انگلیس را افرادی دانسته که با توجه به تاریخ استعمار، «به خوبی از حس ضد جنگی که در همه ارکان جامعه رسوخ کرده، آگاه و مطلع‌هستند که موکلان آن‌ها به هیچ وجه برخلاف مردم آمریکا، علاقه‌ای به سوپرمن یا منجی عالم بودن دولت خود ندارند». نویسنده مطلب نتیجه گرفته است «اساسا فریب دادن یک اروپایی به دلیل بالاتر بودن سطح آگاهی او از محیط پیرامونی، بسیار سخت‌تر از فریب دادن یک آمریکایی است.»

«رسول جعفریان»، رییس پیشین کتاب‌خانه مجلس ایران و از دیگر نویسندگان باشگاه وبلاگ نویسان خبرآنلاین در واکنشی تندتر، از «پیوند خوردن منافع امپراتوری القاعده و امریکا در ماجرای حمله به سوریه» خبر داده و با متهم کردن آمریکا به پدیدآوردن القاعده نوشته است:«در جریان رخدادهای افغانستان و امریکا، ظاهر امر چنان بود که القاعده رودرروی امریکا قرار داشت. اما اکنون در جبهه سوریه، القاعده در کنار امریکا قرار دارد و جبهه النصره و دیگر تشکل‌های سلفی با استفاده از حمایت امریکا در این رویداد حضور دارند. جالب است که ترکیه اسلام‌گرا هم باوجود همه ادعاها و حتی مشاهده همراهی آمریکا با سقوط اخوان در مصر، از این که پای امریکا را به منطقه باز می‌کند خوشحال و مشوق است.» این روحانی شیعه پیش‌بینی کرده است:«اگر اسد سقوط کند، جنگ خونینی میان نیروهای سوری غیرسلفی و سلفی رخ خواهد داد که طی آن ممکن است صدها هزار نفر کشته شوند. همین حالا شاهدیم که پس از 10سال، هر روز بین 20تا 100نفر در عراق در این گونه نبردها کشته می‌شوند. این افزون بر آن است که به احتمال قوی، در سوریه قتل عام عمومی نسبت به شیعیان و علویان نیز انجام خواهد شد و مسوولیت این کار با دولت‌های غربی و در رأس آن‌ها امریکاست.»

«امید حسینی»، نویسنده وبلاگ «آهستان» هم در رویکردی مشابه، مقام‌های دولت آمریکا را متهم به گفتن دروغ‌های تکراری برای راه انداختن جنگ کرده و نوشته است: «مردم جهان اگر زیر تاثیر رسانه‌ها و بوق‌های تبلیغاتی نظام سلطه نباشند، حقیقت ماجرا را خیلی خوب تشخیص می‌دهند؛ چه مردم عادی و چه تحلیل‌گران رسانه‌ای و سیاسی.

اما سوریه در میان بلاگرهای حزب‌اللهی هم یک دغدغه مهم است. نویسنده اصول‌گرای وبلاگ «عصربی‌گناهی» با اشاره به جمله‌ای از چارلی چاپلین در فیلم «دیکتاتور بزرگ» که گفته است «دیکتاتورها خودشان را آزاد می‌کنند ولی مردم را به بردگی می‌کشند»، نوشته است:«رویدادهای سوریه به خوبی نشان می‌دهند که تنها سرنگونی آمریکاست که می‌تواند این دنیا را از سختی‌ها و جنگ‌های بی‌مورد آزاد کند.»

 وی با تاکید بر این که اصالت فیلم‌های منتشره از حمله‌های شیمایی و آمار کشته شدگان به شدت مشکوک است، پیش‌بینی کرده دولت حسن روحانی بدش نمی‌آید سوریه را قربانی روابط با آمریکا کند. نویسنده این وبلاگ ادامه داده است: «شخصا چشم امیدی به این دولت اعتدال ندارم، چون هیچ دولتی مایل نیست در اوایل کارش وارد جنگ شود آن هم آدم‌های این دولت اعتدال و هواداران آن که شعار "نه غزه نه لبنان !" سر می‌دادند. اما اگر بحث بر سر جمهوری اسلامی باشد، آن موقع می‌توان انتظار داشت ایران هم هرکاری از دستش بر بیاید برای کمک به سوریه در جنگ با غرب انجام دهد چون همه می‌دانند سوریه چوب دو چیز را می‌خورد: دشمنی با اسراییل و دوستی با ایران.» این بلاگر حزب الهی، بر این باوراست که« اگر جنگ علیه سوریه راه بیفتد، شک نکنید کشور بعدی لبنان - و حزب‌الله- و کشور سوم ایران خواهد بود. در این صورت، دولت اعتدال مطمئنا به پایان هشت سالش که هیچ، شاید به پایان چهارسالش هم نرسد». اما از سوی دیگر، اعتقاد هم دارد اگر آمریکا به سوریه حمله کند «لابد مصلحتی بسیار مهم‌تر» در کار خداوند است.

«مجتبی نادری»، دیگر وبلاگ‌نویس حزب‌اللهی هم با سرودن شعری، به پیشواز آمریکایی‌ها رفته است:

 «وای اگر کفتارها رفتار کفتاری کنند

 یا که گرگان لحظه‌ای اندیشه هاری کنند

 یا شغالان از سگان قلاده‌ها را بُگسلند

 یا که روباهان دوباره فکرِ مکّاری کنند ...

 ای کلاغ بی خبر! از ما به زالوها بگو

 باز اگر در جنگل ما قصد خون‌خواری کنند

 قلعه را روی سر آن قوم ویران می‌کنیم

 تا که مدّت‌ها فقط آواربرداری کنند

 سوریه، لبنان، فلسطین، امت اسلامی‌اند

 وای اگر با دوستان، آن دشمنان کاری کنند.»