سیاست ایران – چهارشنبه + سایه جوانفکر در دولت روحانی = نقشه‌های شیوخ در ضیافت شام

۳۰ مرداد ۱۳۹۲

برای دیدن توضیحات عکس ها یکبار روی عکس کلیک کنید .

محمدرضا مهدوی کنی، رییس مجلس خبرگان رهبری در آستانه اجلاس سالانه این نهاد، حسن روحانی را به ضیافت شام دعوت کرده است. مهدوی کنی، دبیرکل جامعه روحانیت مبارز هم هست و حسن روحانی عضو این جامعه. وزن طیف روحانی اما در جامعه روحانیت در سال‌های اخیر ضعیف بوده است. هرچند ناطق نوری، هاشمی رفسنجانی و امامی کاشانی هم در این طیف قرار دارند ولی در برابر آن‌ها، زور طیف محمد یزدی، علم‌الهدی و شجونی می‌چربد. میانه را هم مهدوی کنی با چهره‌هایی چون مصباحی مقدم، پورمحمدی، ابوترابی و ... دارد. حالا این جناح میانه اندکی به سمت روحانی چرخیده‌اند. این چرخش از دید سیاسی معنادار است و زبان زیرمجموعه‌های اصول‌گرا را در برابر دولت روحانی کند می‌کند. شاید حسن روحانی از این فرصت هم استفاده کند و به سامان‌دهی تازه‌ای در این نهاد بالادستی اصول‌گرایان فکر کند؛ به بیانی دقیق‌تر، فرصتش را دارد. با این حال، هر گونه تلاشی می‌تواند به واکنش‌های قوی طیف روبه‌رو منجر و شکاف‌های تازه‌ای ایجاد کند. مشابه همین کاری که طیف هاشمی در تهران می‌تواند انجام دهد، در قم هم در سر مصباح یزدی است و به شکاف‌هایی در میان جامعه مدرسین حوزه علمیه قم که برادر سیاسی جامعه روحانیت مبارز به‌شمار می‌رود، انجامیده است. این تعارض‌ها و تضادها در واقع دنباله تضاد هاشمی رفسنجانی – مصباح یزدی است که پیامدهایش هم‌چنان در فضای سیاسی ایران ویران‌گر خواهد بود.

علی لاریجانی، رییس مجلس ایران کماکان روزهای دشواری در پیش دارد. اصول‌گرایان، به‌ویژه طیف تندرو هیچ از حسن روحانی به خاطر انتصاب نجفی، معرفی توفیقی در وزارت علوم، احتمال انتصاب انصاری به عنوان معاون پارلمانی و حتا صالحی در وزارت ورزش راضی نیستند و اندک اندک بحث‌های مربوط به مدیران میانی هم داغ می‌شود. سایت «الف» امروز در یادداشتی درباره فاز رویارویی بین مجلس و دولت هشدار داد و از ریش سفیدهای اصول‌گرا خواست وارد میدان شده و مانع از چنین اتفاقی شوند. نقش اول در این میان بر عهده رییس مجلس است. هم‌اکنون همه آتش‌ها از گور پارلمان بلند می‌شود و اگر فیتیله تندروها در مجلس پایین کشیده شود، تب سیاسی جامعه هم پایین می‌آید. با این حال، جبهه پایداری‌ها نشان داده‌اند لجوج‌تر از این حرف‌ها هستند و اساسا هویت‌شان به دعوا گره خورده است. هدف آن‌ها در این مبارزه طلبی‌ها تنها حسن روحانی نیست، ملتهب بودن رابطه مجلس و دولت می‌تواند لاریجانی را به ناکارآمدی متهم و حتی نشان دهد در تنش‌های بین دولت احمدی‌نژاد و مجلس هم مشکل از پارلمان بوده است. درست است هیزم این دعواها را تندروها فراهم می‌کنند ولی آتش که شعله‌ور شود، خشک و تر نمی‌شناسد.

گرچه علی جنتی، وزیر ارشاد دولت روحانی است ولی به نظر می‌رسد محمدرضا صادق، نقش اول را در حوزه رسانه‌ای رییس‌جمهور بازی می‌کند. او که در دوران انتخابات مسوولیت کمیته انتخابات حسن روحانی را بر عهده داشت، این روزها نقشی شبیه علی اکبر جوانفکر که مشاور مطبوعاتی احمدی‌نژاد بود، دارد. صادق در گام نخست موفق شده خبرگزاری ایرنا و روزنامه ایران را به عنوان دو بازوی مهم اطلاع‌رسانی در کنترل خود داشته باشد. پایگاه‌های مهم دیگری هم مانده، مانند معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد یا خبرگزاری ایسنا. در دولت احمدی‌نژاد این دو بخش را رحیمی، معاون اول رییس جمهور از چنگ تیم مشایی و جوانفکر بیرون کشید. باید دید که رقیب صادق در دولت یازدهم کیست؟ انتظار می‌رود که طیف نزدیک‌تر به اصلاح‌طلبان برای این دو بخش نقشه‌هایی در سر داشته باشد. در هر حال، چالش‌های رسانه‌ای بین این دو طیف، نشانه‌ای از جهت‌گیری‌های سیاسی متفاوت درون کابینه هم هست که البته هنوز تا باز شدن زخم آن راه زیادی مانده است.

برادر آقای رییس جمهور هم از جمله حاشیه‌سازهای روزهای نخست بوده است. تقریبا در همه جلسه‌های دولت حضور دارد حتا در مراسم تودیع و معارفه‌های وزرا. این درحالی است که می‌گوید پستی ندارد و خبری از مقام جدید هم نیست. رسانه‌ها پیش از این خبر داده بودند که برای حسین فریدون، عنوان رییس دفتر بازرسی ریاست جمهوری در نظر گرفته شده - همان کاری که داوود احمدی نژاد هم در دولت نهم شروع و خیلی زود هم تمام کرد – ولی او چنین سمتی را تکذیب کرده است. حضوری این چنینی در سیاست ایران البته امری غیرمعمول نیست. محمد خامنه‌ای، محمد هاشمی، علی خاتمی و داوود احمدی‌نژاد، برادرانی هستند که پیش از این چنین شیوه‌ای را در پیش گرفته بودند. برخی هم مانند هادی خامنه‌ای خلاف جهت حرکت کرده‌اند. برخی نیز در سمت‌های دیگر خود را بالا کشیده‌اند مانند محمدرضا باهنر و محمدرضا خاتمی. باید دید که حسین فریدون به کدام شبیه‌تر خواهد شد. اگرچه از هم‌اکنون می‌توان با قطعیت گفت که داوود احمدی‌نژاد نمی‌شود، چون حسن روحانی، محمود احمدی نژاد نیست.