دروازه غار، خانه علم و محیط زیست!

مسئولیت‌پذیری اجتماعی شاخصی مهم در احساس تعلق افراد یک اجتماع به آن است. آدم‌هایی که از هسته‌فردی خود فراتر می‌روند و می‌پذیرند که محیط اطراف و رفتار آدم‌های دیگر زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، گام اول را برداشته‌اند. کسانی هستند که با درک این که آنها هم بخشی از آن محیط اطراف و یکی از آدم‌هایی هستند که زندگی دیگران را تحت تاثیر قرار می‌دهند، گام بعدی را در مسئولیت‌پذیری اجتماعی برمی‌دارند. اما گروه سومی هستند که بزرگترین گام را بر‌می‌دارند. آنها می‌دانند که می‌توانند کاری هر چند کوچک بکنند تا صبح هر روز بهتر از روز قبل باشد.
یکی از مشخصه‌های اجتماع شهری این است که نهاد‌های اجتماعی و اداری در آن شکل می‌گیرد. پلیس هست‌؛ شهرداری هست؛ دادگاه هست و خدماتی برای زندگی بهتر شهروندان ارا‌ئه می‌شود. سطل‌های زباله در شهر‌های ایران نشانه این است که نهادی وجود دارد که مسئولیتش پاکیزه نگه داشتن شهر و جمع‌‌آوری ضایعات زندگی شهری است. زباله‌های سرگردان و روان در جوی‌های آب شهرهای ایران هم گواه این است که آدم‌های بسیاری هستند که معتقدند آنها مسئولیتی نسبت به محیط اجتماعی و کوچه و خیابان ندارند و کسی هست یا باید باشد که جارو به دست خدمت‌رسانی کند. شهرها را شاید بتوان به شکلی جمع و جور کرد. ولی وضعیت طبیعت به سرعت می‌تواند از پاک به آلوده و بحرانی تغییر کند. 
در سال‌های اخیر، زباله و به خصوص بطری‌های خالی نوشابه و پلاستیک در حال تبدیل به بخشی از چشم‌انداز طبیعت ایران شده‌اند. آدم‌ها می‌آیند تا از طبیعت لذت ببرند؛ با خودشان خاطره می‌برند و از خودشان زباله برجای می‌گذارند. عجیب این که حتی به این فکر نمی‌کنیم دفعه بعدی که گذرمان از همان طرف‌ها می‌افتد باید مدتی را دنبال گوشه‌ای بدون زباله بگردیم، و این جست و جو هر بار بیشتر زمان می‌برد. 
اینها را گفتیم که برسیم به یک کار خوب امروز و آن آدم‌هایی که از همان گروه سومی هستند که ذکرشان بالا رفت: ‌آدم‌های صبح فردا. 
از لابه‌لای صفحات فیس بوک رسیدیم به برنامه‌ای که خانه علم دروازه غار تهران بانی آن بوده. این خانه یکی از مراکز فعالیت جمعیت امداد دانشجویی امام علی است و تلاششان: حمایت از کودکان کار و خیابان محروم از تحصیل. کودکانی که بخشی از آینده ما و کودکان ما هستند. دور نیستند. کنار مایند و هر چه که روزی باشیم، زندگی‌هایمان تلاقی‌های فراوانی خواهند داشت. 
با مراجعه به صفحه فیس‌بوکی خانه علم دروازه غار خبردار می‌شویم که طرحی زیبا را در دست اجرا دارند: روز۲۱ تیر، روز بدون کیسه‌های نایلونی. به صفحه فیس بوکی‌شان بروید و بیشتر در مورد برنامه شان بدانید. آنها در مورد آسیب‌های زیست‌محیطی کیسه‌های پلاستیکی می‌گویند و فاجعه ای که رقم خواهد خورد. 
برای این روز خانه علم دروازه غار، با کمک بچه‌هایش تعدادی کیسه‌های چند بار مصرف پارچه‌ای با طرح های ساده اما زیبا تهیه کرده اند. ما از قیمت آنها و چند و چون تهیه‌شان چندان خبر نداریم. خودشان می‌گویند: 
این روز که «روز بدون نایلکس» نامگذاری شده با شعار «امروز یک کیسه پلاستیکی کمتر» می باشد، تا شاهد حذف نایلکس و ظروف یک‌بارمصرف پلاستیکی از چرخه خرید باشیم.
این ایونت توسط خانه علم دروازه غار تهران که یک مرکز مردم نهاد حمایتی از کودکان کار و خیابان محروم از تحصیل می باشد ایجاد شده است. مدت یک سال است که خانه علم دروازه غار طرح تولید کیف های دوستدار محیط زیست را در برنامه های کارآفرینی خود قرار داده است. این کیف ها توسط بانوان سرپرست خانوار تحت پوشش دوخته می شوند و در خانه علم بیست کودک کار و خیابان دختر که سابقا در خیابان به فعالیت های کاذب می پرداختند ضمن نقاشی بر روی این کیف های پارچه ای در ساعاتی از روز در کارگاه این مرکز، هم درآمد کسب می کنند و هم فرصت ادامه تحصیل را پیدا کرده اند.
شماره تلفن‌هایی هم برای تماس و کسب اطلاعات بیشتر داده شده. می‌توانیم دفعه بعدی که برنامه طبیعت‌گردی داریم، حواسمان بیشتر به بقایایمان باشد؛ می‌توانیم دفعه بعد که در خیابان راه می‌رویم هم حواسمان بیشتر باشد؛ و می‌توانیم خریدمان را در یکی از این کیسه‌ها بگذاریم و با غرور راه برویم. ما عضوی از گروه سوم هستیم. ما می‌خواهیم کاری کنیم که صبح هر روز بهتر از روز قبل باشد.