سیاست ایران + یک شنبه – بستنی و نوشابه ضرغامی = از محمود افغان تا شاه عباس صفوی

۱۶ تیر ۱۳۹۲

دو سال پیش، روزهای گرم مردادماه 90، در روزهای پرماجرای خانه نشینی احمدی نژاد که او را منفور و مغضوب همه اصولگرایان کرده بود، یک نفر بیش از همه دوید، عزت الله ضرغامی، رئیس تلویزیون دولتی. رایزنی های بسیار کرد، خانه نشینی را تمام و کمال در رسانه ملی سانسور کرد، مستندی از بازتاب کار محمود تهیه کرد و به خانه او برد و پس از آشتی کنان رئیس دولت دهم و بازگشتش به محل کار، برای همه اعضای هیات دولت بستنی خرید. امروز هم دوباره ضرغامی پیشقدم شد، مراسم تجلیل از احمدی نژاد برگزار کرد. سخنرانی مفصلی هم داشت، مدام از رهبری کد گرفت و مستند آورد و چنان نوشابه برای رئیس دولت باز کرد و از محبوبیت او در عرصه جهانی گفت که خود محمود هم باورش شد و گفت بله، من محبوب جهانم. بگذریم، خوبی ماجرا این است که محبوبیت محمود را یک ماه و اندی دیگر و کاسه لیسی های ضرغامی هم به احتمال زیاد تا پایان همین سال، به پایان می رسد.

محمد نهاوندیان هم درس خوانده حوزه است و هم فارغ التحصیل غرب. 8 سال در آمریکا زندگی کرده است، اهل اقتصاد است و معتمد اصولگرایان سنتی، به ویژه اینکه رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن هم هست، جایی که لانه زنبورهای اقتصاد ایران است. پیش از انتخابات 92، بارها شنیده شد که دنبال کاندیداتوری او هستند، علی لاریجانی هم که به وقت دبیری اش در شورای عالی امنیت ملی، نهاوندیان را به عنوان معاون اقتصادی برگزیده بود، طبعا بی میل نبود ولی کار گره خورد و نشد. او که در انتخابات 84، مدیر برنامه های اقتصادی لاریجانی بود، حالا یکی از معتمدان اقتصادی حسن روحانی شده و در تعیین مدیران و سیاست های اقتصادی آینده نقش مهمی ایفا خواهد کرد. حکم مشاور اقتصادی در خلال سال های 80 تا 84 برای سید محمد خاتمی را هم در کارنامه اش دارد ولی آن حکم بیشتر یک اسم بود تا یک واقعیت. اکنون علاوه بر مشاورت، زمزمه حضورش در کابینه هم بس قوی است، حتی اگر چنین نشود می توان گفت او مهم ترین رابط رئیس مجلس و رئیس دولت آینده خواهد بود.

حدادعادل به زخم نه چندان کهنه نمک پاشید و داغ ولایتی را تازه کرد. او در برنامه ای تلویزیونی مشاور امور بین الملل خامنه ای را متهم کرد به عهدشکنی در ایام انتخابات، پیش از این به کرات رسانه های قالیباف این را نوشته بودند ولی گویا حرف های حدادعادل گران تر بود، به همین سبب، ولایتی دست به قلم برد و خطاب به مشاور عالی رهبری نوشت: اخلاق مداری در سیاست امری نیست که لقلقه زبان باشد. سابقه رفتارهای سیاسی یک فرد بهترین گواه آن است، سپس تهدید کرد: ترجیح میدهم سکوت خود را ادامه دهم، اما این خویشتن داری منوط به پایان یافتن رفتارهای غیر اخلاقی است و ضمیمه اش هم این یک بیت شعر از عبدالرحمان جامی را به کنایه فرستاد: بودم آن روز من از طائفه دُرد کشان / که نه از تاک، نشان بود و نه از تاک نشان. این بیت البته پایان ماجرا نیست، زخم انتخابات 92 برای اصولگرایان، از آن خوره هایی است که تا مدت ها تاب می برد و فریاد بر می آورد.

مهدی کلهر، مشاور فرهنگی محمود احمدی نژاد از سال 84 چهره شد. در این سال ها، رفتارهای کج دار و مریزی داشته، گاه حامی تمام عیار بوده، گاه گوشه نشین ماجرا. این روزها اما دوباره به میدان بازگشته است. او در گفت وگوی تازه اش، احمدی نژاد را شاه عباس صفوی نامیده است که به سبب لیاقتش، سبب آبادانی بسیار شد. در انتخابات، مخالفان احمدی نژاد او را با محمود افغان مقایسه می کردند که تبار صفوی ها را در دوران شاه سلطان حسین بر باد داد. اصولگرایان همواره عادت دارند سید محمد خاتمی را با شاه سلطان حسین مقایسه کنند. اما برخی اصلاح طلبان هم دوران احمدی نژاد را با حمله مغول ها به ایران مقایسه کرده اند، حمله ای که به دوران حکومت ایلخانان منجر شد. پس از ایلخانان، شیخ حسن بزرگ به قدرت رسید که سلسله جلایریان را بنا نهاد. آیا حسن روحانی همان شیخ حسن بزرگ پس از ایلخانان مغول است که ویرانه ای را تحویل گرفت یا نادر شاه افشار است که پس از هجوم افغان ها، ایران را جمع و جور کرد؟