علی شیخ بهایی
ورود روحانی به کاخ ریاست جمهوری یک فرق اساسی با ورود احمدی نژاد به آن در ۸ سال پیش خواهد داشت و آن وامدار بودن روحانی به چند طیف سیاسی و چهره های معتبر و شناخته شده ایست که در این ایام تمام قد پشت او ایستاده اند و حتی از سرمایه دیگر که دکتر عارف بود گذشتند. احمدی نژاد لزومی به پاسخگویی به هیچ احدی را نمی دید و با چراغ سبز رهبری در اوایل دوران ریاست جمهوریش ، تخته گاز از تمام چراغ قرمز های اعتدال عبور کرد. اما روحانی در موقعیتی نخواهد بود که به حامیان امروزش پشت کرده و از راه اصلاح طلبی خارج شود. این یک واقعیت است که نیروهای اصلاح طلب در بطن جامعه و نهاد های مدنی آماده خیز به سوی خلا ایجاد شده از خروج نیروهای طیف احمدی نژاد هستند و هرچند بازداشت ها و زندانی کردن چهره های شاخص اصلاح طلب رمق را از این جناح ساسی گرفته اما این آخرین تیر ترکش را با تمام رمق باقیمانده کشیده اند و منتظر اصابت آن به هدف هستند.
در این وضعیت موجود، جریان حاکم تمام تلاش خود را انجام داد تا با رد صلاحیت چهره های آشنای اصلاح طلب ، گزینه های روی میز خود را افزایش دهد و حتی با هزینه کردن اعتبار خود در رد صلاحیت هاشمی تا آنجا پیش رفت که صلاحیت مجمع تشخیص مصلحت خود را به زیر سوال ببرد . در حالی که هنوز آثار خرداد ۸۸ در بدنه نظام به چشم میخورد آیا حاظر خواهند بود تجربه دیگری مانند آن را به جان بخرند و حال که مهندسی انتخابات به طور مطلق نتیجه نداده به تقلب در انتخابات اقدام کنند؟ و یا اینکه نظاره گر ورود جریان اصلاح طلب به ارکان قدرت نشسته و تلاشی را که از انتخابات مجلس هفتم برای خارج کردن آنان از بدنه کشور شروع کرده بودند منجر به شکست ببینند؟
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر