دگردیسی تاریخی حاج قاسم و قیام امیرعلی!

فرض کنید جمهوری اسلامی زبانم لال هزار سال دیگر دوام بیاورد. البته می‌دانم چنین چیزی حتی فرض کردنش هم جنایت علیه بشریت است، اما ناچارم که برای آشنا کردن شما با پدیده «دگردیسی تاریخی» چنین فرض مهیبی بنماییم. در این بررسی تاریخی من بر روی «سردار سلیمانی» تمرکز خواهم کرد تا ببینیم ایشان در گذر زمان و در صورتی که جمهوری اسلامی سرپا بماند تبدیل به چه چیزی خواهد شد. حالا چرا سردار سلیمانی؟ به این دلیل که ایشان یک کیس خاص و منحصر به فرد است. این بزرگوار هنوز زنده بود و داشت از سپاه حقوق ماهیانه می‌گرفت که برخی از قربانیان همین نظام لقب "سردار عارف" به او دادند و تن ابوسعید ابوالخیر و عطار و مولانا را در گور لرزاندند. به محض اینکه ایشان به دیار باقی شتابانده شد هم اعلام شد قرار است جای پطرس فداکار در کتابهای درسی گنجانده شود. حتی دیده شد در یک مدرسه بچه ها را وادار کرده اند خیلی کره شمالی طور مقابل عکس ایشان سجده کنند. یعنی همین الان هم دگردیسی تاریخی ایشان شروع شده است و برای همین کیس مناسبی برای آشنایی با این مفهوم است.

زمان: سال ۲۳۹۸ هجری شمسی/ مکان: فصل چهاردهم کتاب تعلیمات نظام مقدس جمهوری اسلامی (تعلیمات دینی سابق) پایه سوم متوسطه صفحه ۸۲:

وقتی سردار بزرگ ایرانی حاج قاسم برای نجات مردم عراق از ایران راهی این سرزمین شد؛ در فرودگاه عراق هنگامی که منتظر رسیدن چمدانهای مبارکشان بودند، پیکی از جانب «ترانپ» ملعون نزد وی می‌آید و به او می‌گوید: «همین الان باید با من به آمریکا بیایی و با رییس جمهور آمریکا ترانپ بزرگ بیعت کنی و قول بدهی که دست از سر هم‌پیمانان ما یعنی داعشی های جنایتکار در عراق برداری!»
حاج قاسم دستی به محاسن خود می‌کشند و می‌فرمایند: «من به دعوت مردم عراق به این دیار آمده ام تا این کشور را از لوث وجود داعش و داعشیان پاک کنم. اگر سر من برود هرگز اجازه نخواهم داد حجاب از سر این مردم برود.»

سپس ایشان آن جمله معروف خود را می‌گویند و می‌فرمایند: « به خدا قسم اگر ترانپ یک عمارت در بورلی هیلز به من بدهد و یک عمارت جنب سنترال پارک در نیویورک، محال است که با او بیعت و حتی مذاکره نمایم چرا که انرژی هسته ای حق مسلم ماست»

پیک آمریکایی از شدت عصبانیت قهقهه ای می‌زند و می‌گوید: «چه انسان آزاده و شجاعی! باشد... پس برای مرگی سخت و دردناک اماده باش چرا که صدها هلی کوپتر آپاچی بیرون فرودگاه در انتظارت است.» و قهقهه زنان و جفتک اندازان از فرودگاه خارج می‌شود.

حاج قاسم در این لحظه به یاران و همراهان خود رو می‌کنند و می‌فرمایند: « گوش کنید! بیرون این فرودگاه جر شهادت چیزی در انتظارمان نیست. من الان یک بی سیم می‌زنم بچه ها برق مرکزی فرودگاه را قطع کنند. هرکس می‌خواهد فرار کند جان خودش را بردارد و برود.»

چراغها خاموش می‌شوند و عجیب آنکه وقتی چراغها روشن می‌شود مشخص می‌شود نه تنها کسی جمع را ترک نکرده بلکه ابومهندس و تعدادی از یاران عراقی باوفا نیز به شکل معجزه آسایی به جمع اضافه شده اند.
حاج قاسم همراه لشکریان باوفایش همانجا در فرودگاه غسل شهادت کرده و همگی با هم از فرودگاه خارج می‌شوند و پس از ساقط کردن دهها هلی کوپتر ترانپ در نهایت یکی یکی ناجوانمردانه شربت شهادت را می‌نوشند.

فصل پانزدهم همان کتاب/ صفحه ۸۷ / ماجرای قیام امیرعلی:

چند روز بعد از شهادت سردار سلیمانی یکی از سرداران دلاور سپاه به نام سردار حاجی زاده به خونخواهی ایشان قیام می‌کند. این قیام که به قیام "امیرعلی" (اسم کوچک سردار حاجی زاده) معروف است با شلیک دهها موشک به پایگاههای آمریکا در عراق آغاز می‌شود. تعداد کشته های آمریکایی در این حمله هنوز مشخص نیست چرا که تا یکسال بعد از آن همچنان سربازان آمریکایی از شدت حمله ضربه مغزی می‌شدند. یکی از تاریخ نگاران ایرانی در آن دوران به نام «حاج حسین شریعتمداری» در کتاب تاریخی جامع و معروف خود به نام «تاریخ کیهانی» نوشتند که بر اثر انتقام سخت امیرعلی، نزدیک یک میلیون سرباز تا دندان مسلح آمریکایی دچار ضربه مغزی، سقط جنین، اسهال، استفراغ و شب ادراری و... شدند که تمامی آنها به مرور و در نهایت تا پنجاه سال بعد از این انتقام سخت، بر اثر لطمات وارده به درک واصل شدند. قیام امیرعلی که یادآور قیام مختار در سالهای اولیه ظهور اسلام است در روز بعد با ساقط کردن یک فروند هواپیمای حامل جاسوسان دوتابعیتی کشورهای غربی کامل می‌شود. در ابتدا رسانه های «ترانپ کذاب» این پیروزی بزرگ را شلیک اشتباهی به هواپیمای مسافربری که حامل مسافران بی گناه بوده جا می‌زنند، اما پس از صدها سال کم کم به لطف تاریخ نگاران حقیقت مشخص می‌شود و دقت و عملکرد بی نقص یاران امیرعلی در رصد کردن جاسوسان دوتابعیتی و گرفتن انتقام سخت بر همگان ثابت می‌شود.
هم اکنون مقبره حاج قاسم سلیمانی و سردار امیرعلی حاجی زاده در نزدیکی خرابه های باستانی تهران زیارتگاه شیعیان ایران و جهان می‌باشد.
یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد.