اینکه معلمان و به تعبیر گستردهتر فرهنگیان و فعالان این صنف در ایران چه دغدغههایی را دنبال میکنند، ممکن است سئوال متداول خیلی از ما ایرانیان باشد. اما چطور میتوانیم از دغدغههای فعالان صنفی و فرهنگیانی (معلمانی) که ممکن است در همسایگی ما یا در میان اعضای فامیل یا خانوادهمان باشند، آگاه شویم؟ چطور میتوانیم حرفها و دغدغههای خودمان را برای دورانی که در کلاسهای درس گذراندیم؛ با آنها در میان بگذاریم؟
ایران وایر بهعنوان یک رسانه تلاش میکند تا ضمن انتشار اخبار و گزارشات مرتبط با فرهنگیان و آموزش و پرورش، ارتباط میان آنها و مخاطبان خود را از سوی دیگر برقرار سازد. ایران وایر پس از نظرسنجیهای انجام شده از مخاطبان خود، پرسشهای از مخاطبان دریافت و به معلمان منتقل کرده است. پاسخ دو پرسش مخاطبان ایران وایر را بخوانید:
در فضای آموزشی وقتی خبری مبنی بر تنبیه فیزیکی دانش آموزی منتشر میشود بازتاب این خبر بین معلمان چگونه است؟ بر اساس مشاهدات خود فکر میکنید چند درصد از معلمان معتقد هستند که تنبیه فیزیکی برای برخی دانش آموزان خطاکار لازم است و چند درصد با این شیوه تنبیهی مخالفند؟ به عبارت دیگر اگر تنبیه فیزیکی دانش آموزان هیچ عواقبی چه از نظر قانونی و چه از نظر بازتاب اجتماعی برای معلمان نداشته باشد فکر میکنید چند درصد از معلمان به تنبیه فیزیکی دانش آموزان اقدام میکنند؟
معلم اول: البته نمیشود از درصد سخن گفت ولی واکنشها را میشود به چهار بخش تقسیم کرد که هر کدام طرفدارانی دارد.
۱-تنبیه لازم است و بایستی انجام شود تا دانش آموز نتیجه بگیرد و از زمانی که تنبیه ممنوع شده وضع دانش آموزان خراب شده
۲-تنبیه لازم است ولی چون هزینه و پیامدهای منفی برای خودمان دارد نباید تنبیه کنیم
۳-تنبیه کار نادرستی است اما با وجود فشارهای موجود بر معلم چنین اتفاقی طبیعی است و نباید معلم را مواخذه کرد.
۴- تنبیه بخصوص تنبیه بدنی کار نادرستی است و به هیچ وجه نباید انجام شود.
بر اساس مشاهدههای شخصی من واکنش چهارم بین معلمان بیشتر است.
معلم دوم: معلمان سوای جامعه نیستند و بخشی از آن ها کماکان تفکرات سنتی دارند. متاسفانه این بخش خود را محق میدانند که با تنبیه بدنی، نظم دلخواه خود را در کلاس محقق کنند یا دانش آموز را وادار به خواندن بیشتر بکنند. اما غالب معلمها با این رویه مخالف هستند و تنبیه را علاوه بر ترویج خشونت، عامل تحقیر دانش آموزان میدانند و واقف هستند کرامت انسانی به شدت مورد تعرض قرار میگیرد.
خشونتها در مدارس، هر دو طرف را شامل میشود. هم معلمان مورد خشونت دانش آموزان و اولیای آنها قرار می گیرند، هم دانش آموزان مورد خشونت معلمان و همکلاسیهای خود قرار می گیرند. آنچه همگی بر آن اتفاق نظر دارند علاوه بر آموزههای فرهنگی، تراکم بیرویه کلاسها، نامناسب بودن فضای فیزیکی کلاسهای درسی و عدم دسترسی به امکانات کمک درسی در تشدید این خشونتها رنگ مییابد.
بدیهی است خستگی کودکان از تلنبار محفوظات ذهنی پرخاشگریهایی را در پی دارد که واکنشهایی را موجب می شود. با تمام این تفاسیر، حتی معلمانی که اقدام به تنبیه بدنی کردهاند، بر غیر انسانی بودن این نوع تنبیه صحه می گذارند. هر روز از میزان آن کمتر میشود. خاصه اینکه بازتاب این تنبیهها در شبکههای اجتماعی موجی از انزجار عمومی را موجب شده است.
ایران وایر از مخاطبان خود دعوت میکند تا پرسشهای خود از معلمان را از طریق راههای زیردرمیان بگذارند. راههای ارسال پرسشها:
ایمیل به info@iranwire.com
ارسال به تلگرام به آدرس @shomairanwire
پیام به فیسبوک iranwire.com ایران وایر
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر