راهکارهایی برای جلوگیری از فرار و پناهنده شدن ورزشکاران ایرانی!

بعد از اینکه جودوکار تیم ملی و قهرمان تیراندازی با کمان تیم پاراالمپیک ایران بعد از اعزام به مسابقات جهانی با شگردهای خاصی مسئولین را پیچاندند و اعلام کردند دیگر به ایران بازنمی‌گردند، زمزمه هایی به گوش رسید که ممکن است نظام مقدس جمهوری اسلامی اعزام ورزشکاران به مسابقات جهانی را تا رفع باگ فرار ورزشکاران به حالت تعلیق در بیاورد.

با وجود آنکه فرار ورزشکاران سست عنصر تیمهای ملی چیزی از ارزشهای نظام مقدس جمهوری اسلامی کم نمی‌کند، اما برای رفع این مشکل و فراهم شدن امکان حضور ورزشکاران ایرانی در میادین جهانی، ما چند راهکار پیشنهاد می‌دهیم. امیدواریم مسئولین عزیز کشورمان با فراهم کردن زمینه های اجرایی شدن این راهکارها، به اعزام ورزشکاران به مسابقات جهانی ادامه دهند و ما بتوانیم در میان اینهمه بدبختی، کما فی السابق به افتخار آفرینی ورزشکارانمان در عرصه های جهانی افتخار نمائیم!

تشکیل گارد «زوبومبا» (زنده گیری و برگرداندن ورزشکاران و مربیان به ایران) و اعزام این گارد به همراه تیمهای ملی و باشگاهی به مسابقات.

تشکیل چنین گاردی ضرورتی ست که متاسفانه تا امروز از سوی مسئولین  پشت گوش انداخته شده است. این گارد که همراه تیمهای ورزشی به مسابقات اعزام می‌شود در صورتی که کسی اقدام به فرار از محل اردوهای ورزشی نماید وارد عمل شده و با آموزشهای تخصصی که دیده است، اقدام به ردیابی، تعقیب و مراقبت و دستگیری فراریان می‌نماید. این گارد موظف است بعد از گرفتن فراریان، طبق پروتکل های خاصی آنها را به شکلی که دیگر قادر به فرار نباشند بسته بندی کرده و با پروازهای ویژه ای به کشور عزیزمان باز گرداند.
نصب دستگاههای ردیاب چفت شونده و جی پی اس‌های قفل شونده بر روی دست و پای ورزشکاران با قابلیت ردیابی آنلاین می‌تواند امکان کشف محل اختفا و زنده گیری این ورزشکاران را برای گارد زوبومبا تسهیل و تسریع نماید.

اعزام ورزشکاران با دستبند و پابند به مسابقات

در زمان روم باستان گلادیاتورها که از زمره ورزیده ترین، آماده ترین و پرافتخارترین ورزشکاران عصر خود بودند همگی با دستبند و پابند و در قفس های مخصوص به مسابقات اعزام می‌شدند و فقط در زمان مسابقه آنها را باز می‌کردند. یعنی چنین چیزی اصلا چیز بدی نیست و مسبوق به سابقه است و نباید تعبیر به اهانت به ورزشکار شود. وزارت ورزش می‌تواند با الگو گیری از این نمونه تاریخی پروتکل هایی تعریف کند که اعزام ورزشکار به خارج از ایران تنها به این شکل مقدور باشد. در اصل این تدابیر برای حفاظت از خود ورزشکاران در برابر وسوسه های لحظه ای ست و محاسن زیادی نیز دارد. با این روش نه تنها ورزشکار با جنگجویان و گلادیاتورهای آن دوران همذات پنداری کرده و به هیجان می‌آید و برای مبارزات و مسابقات آدرنالین بیشتری در بدنش ترشح می‌شود، بلکه دیگر خیالش هم راحت می‌شود که امکان جیم زدن و فرار ندارد و تمرکز خود را کامل بر روی مسابقات خود خواهد گذاشت. مجموع این شرایط قطعا منجر به کسب نتایج بهتر برای این ورزشکاران و کشور عزیزمان خواهد شد.   

انجام مصاحبه های عقیدتی برای گزینش ورزشکاران قبل از دعوت به اردوهای ملی و اعزام به مسابقات.

با توجه به تجربه درخشان نظام مقدس جمهوری اسلامی در امر گزینش و استفاده از نیروهای معتقد و متعهد به نظام و انقلاب در پستهای حساس، غیر حساس، دانشگاهها، کارخانجات، ادارات و مانند آن، در عرصه تیمهای ورزشی نیز باید به همین شکل عمل شود. کافی ست چند هیات مستقل به صورت جداگانه صلاحیت اخلاقی، اعتقادی، سیاسی و انقلابی ورزشکاران را قبل از انجام تستهای ورزشی و دعوت به تیمهای ملی و باشگاهی بررسی نمایند. بدیهی ست با گذاشتن فیلترهای مناسب و انجام گزینش، تنها ورزشکارانی قادر به ورود به عرصه ورزش خواهند بود که اعتقاد و التزام عملی و نظری خود را به آرمانهای نظام مقدس جمهوری اسلامی نشان داده باشند. به این شکل بعد از مدتی عرصه ورزش از ورزشکاران بی اعتقاد، سست عنصر، تتو دار، منشوری و مانند آنها خالی شده و بافت تیم های ورزشی کاملا یکدست و شبیه گردان های زینب و مقداد و مانند آن می‌شود. البته بدیهی ست که ورزشکاران ارزشی ممکن است مهارتهای ورزشی و آمادگی بدنی ورزشکاران غیر ارزشی را نداشته باشند و یا مثلا اضافه وزن داشته باشند و به هر شکل نتوانند در مسابقات مدالی کسب کنند. اما مهم نیست. ما با تقویت جنبه پهلوانی ورزش و به حاشیه راندن جنبه قهرمانی آن می‌توانیم این مشکل را دور زده و حتی آن را به نقطه قوت ورزش کشورمان تبدیل نمائیم و دل آقا امام زمان و جانشین برحق و معظم ایشان ارواحنا فداه را شاد کنیم.