آیدا قجر
ساعت ۲.۳۰ روز پنجشنبه بود که بوی سوختگی در کمپ «موریا» پیچید. پناهجوهای ساکن این کمپ که تعدادشان از ده هزارنفر هم بیشتر است، از چادرها و کانکسهای خود به سمت بوی سوختگی رفتند و با آتشسوزی بزرگی مواجه شدند. یکی از بزرگترین چادرهای این کمپ که متعلق به پناهجویان آفریقایی بود در آتش میسوخت. از ساعت ۲.۳۰ ظهر تا ۶ عصر که بالاخره مسوولان توانستند آتش را خاموش کنند.
کمپ موریا در جزیره «لسبوس» قرار دارد که نزدیکترین جزیره یونان به ترکیه است. شرایط سخت و غیرانسانی این کمپ، نشانهای شده است برای ناتوانی حکومت یونان در ساماندهی پناهجوها. کمبود جا در گرمای تابستان و سرمای زمستان پناهجویان بسیاری را به ستوه میآورد تا به آنجا که برخی حاضر به دیپورت خود میشوند.
ظهر روز پنجشنبه بود که پناهجویان این چادر بعد از صرف ناهار تلفنهای خود را به برق زده بودند و استراحت میکردند اما برق اتصالی میکند و آتشسوزی رخ میدهد. بنا به گفته پناهجویان ایرانی داخل کمپ موریا، تمامی چادر با وسایل پناهجویان در آن، میسوزد. اگرچه هیچ پناهجویی دچار سانحه نشده است اما تمامی مدارک و وسایل شخصی آنها در آتش سوخته است.
«سامان» پناهجوی افغانستانی ساکن این کمپ میگوید: «از وسایل شخصی و مدارک این پناهجویان هیچ چیزی باقی نمانده است. آنها جای خواب خود را هم از دست دادهاند و از بعد آتشسوزی، مسوولان کمپ این پناهجویان را به اداره پلیس مرکز شهر منتقل کردهاند. هیچ خبری از آنها نداریم. خیمه این پناهجویان دقیقا کنار کانتینر غذا واقع شده است. همانجایی که پناهجویان برای دریافت غذا صف میبندند.»
کمپ موریا برای پناهجویان حکم زندان دارد. اگرچه آنها میتوانند از این کمپ خارج شده و خود را به مرکز شهر برسانند اما به هیچوجه اجازه خروج از جزیره لسبوس را ندارند. پناهجویان باید منتظر بمانند تا به آنها مجوز رفتن به آتن داده شود. هستند پناهجویانی که نزدیک به دو سال است در این کمپ زندگی میکنند. هیچ مسوولی نیز پاسخگوی شرایط آنها نیست. این پناهجویان روزها و شبها را بدون چشماندازی نسبت به آینده پشت سر میگذرانند تا بالاخره شانس به آنها روی آورد و از این جزیره آزاد شوند.
پناهجویان به محض رسیدن به آتن، سفر خود به سوی مقصدشان را از سر میگیرند. مرحله بعدی برای آنها رهایی از یونان است.
کمپ موریا به یکی از بدترین کمپهای پناهجویی مشهور است. دعواهای شبانه، فقدان نظارت پلیس، فقدان امکانات بهداشتی لازم، کیفیت پایین تغذیه تنها بخشی از مشکلاتی است که پناهجویان موریا با آن روزگار میگذرانند. در این کمپ زنان، مردان و کودکان بسیاری زندگی میکنند که دسترسی به بهداشت و درمان ندارند.
چسبیده به چادرها و کانکسهای پناهجویان در این کمپ، زندان موریا واقع شده است. تبعیدگاهی برای پناهجویانی که مسوولان تشخیص میدهند باید به زندان بیفتند. به عنوان مثال بیش از شش ماه است که پناهجویی ایرانی را برای شرکت در درگیریهای شبانه پناهجویان به زندان موریا منتقل کردهاند و هیچکس نمیداند چه بر سر او میآید و چه آیندهای انتظارش را میکشد. حتی این پناهجویان زندانی نمیدانند دوره حبس آنها چقدر به طول میانجامد. در واقع، در کمپ موریا هیچچیز مشخص نیست. پناهجویان صرفا انتظار میکشند.
انتظاری که گاه به دعواهای شبانه ختم میشود و گاه به زندان؛ در بیشتر مواقع اما این انتظار روح و جان آنها را فرسوده میکند. اگر از آنها بپرسید که شرایطشان را برای شما توضیح دهند؛ روایتهایشان جدای از نداشتن امنیت و آیندهای روشن، به بلاتکلیفی خلاصه میشود که انگار پایانی برای آن متصور نیستند.
قاچاقبرانی که قرار است پناهجویان را راهی اروپا کنند، بدون آنکه اطلاعات دقیقی به آنها بدهند، جزیره را اروپا مینامند؛ در حالیکه این جزیره زندانی برای مسافران است. آنها زمان حرکت هیچ نمیدانستند و فکر میکردند بعد از چند دقیقه قایقرانی به اروپا میرسند. اما آنچه در این جزیره انتظارشان را میکشد، کمپی است با بدترین شرایط برای آنها.
حالا آتشسوزی کمپ موریا، این حس ناامنی را میان پناهجویان گستردهتر کرده است؛ بیشتر از همه سرنوشت ساکنان این چادر سوالبرانگیز است و همینطور مدارکی که در آتش سوخت. یعنی تنها داراییهای انسانهایی که دست از جان و مال شستهاند و به امید امنیت و آیندهای بهتر راهی زندگی پناهجویی شدهاند.
شما هم میتوانید خاطرات، مشاهدات و تجربیات خود از قاچاق انسان، پناهندگی و مهاجرت به اشتراک بگذارید. اگر از مسئولان دولتی یا افراد حقیقی و حقوقی که حق شما را ضایع کردهاند و یا مرتکب خلاف شدهاند شکایت دارید، لطفاً شکایتهای خود را با بخش حقوقی ایران وایر با این ایمیل به اشتراک بگذارید: info@iranwire.com
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر