دموکراسی درجه یک و نابودی اسرائیل!

بعد از صحبتهای اخیر وزیر محترم امور خارجه کشورمان با نشریه لوپوئن فرانسه، عده ای فضول و نخود هر آش این صحبتها را به فارسی ترجمه و در شبکه های اجتماعی منتشر نمودند که باعث ایجاد حواشی ناخواسته ای گردید. صرف نظر از اینکه ترجمه این مصاحبه به هیچ وجه اخلاقی و درست نیست و اگر آقای ظریف می‌خواستند این حرفها را به گوش مردم شریف ایران برساند با نشریات داخلی و یا به زبان فارسی مصاحبه می‌کردند، ما لازم دیدیم دو نکته را در باب این مصاحبه گوشزد نمائیم.

نکته اول در مورد صحبتهای ایشان در مورد دموکراسی در کشورمان است. اینکه جناب ظریف دموکراسی در جمهوری اسلامی را مشابه دموکراسی در فرانسه دانستند، ناشی از افتادگی و فروتنی ایشان است. ایشان خواستند با شبیه دانستن دموکراسی در دو کشور کاری کنند که مخاطبین فرانسوی مجله لوپوئن احساس بهتری نسبت به کشور خود داشته باشند. وگرنه دموکراسی ما کجا  و دموکراسی فرانسوی ها کجا!  برای اینکه متوجه تفاوت سطح کیفی دموکراسی در ایران و فرانسه شوید ذکر یک مثال می‌تواند روشن کننده باشد. اگر دموکراسی را به «رُب گوجه» تشبیه کنیم در فرانسه این محصول به روش عادی تهیه می‌شود. یعنی گوجه ها همینجور درهم با کامیون از سر زمین منتقل می‌شوند به کارخانه و آنجا عمل پخت انجام شده و افزودنی هایی به آن اضافه می‌شود و در نهایت بعد از فیلتر نهایی تفاله ها جدا شده و رب گوجه نهایی به بازار عرضه می‌شود. اما در جمهوری اسلامی این فرآیند چند مرحله ایست و گوجه ها از ابتدا دستچین می‌شوند. یعنی این طور نیست که هر گوجه کال و لهیده و خراب و ورچلوسیده ای بتواند راهی کارخانه شود. در کارخانه است که این گوجه های دستچین شده در پروسه ای مشابه قرار گرفته و بعد از پخت از فیلتر نهایی عبور کرده و رب گوجه درجه یک از مواد درجه یک در قوطی ها پر می‌شود. دیگر گفتن اینکه کدام محصول مرغوب تر است توضیح واضحات است. دموکراسی ما آن دموکراسی دستچین شده ایست که هر ننه قمری نمی‌تواند بیاید و خودش را در معرض رای مردم قرار دهد و تمامی نامزدهای انتخابات با دقت و وسواس زیاد از ابتدا دستچین شده اند.

نکته دوم مساله نابودی اسرائیل بود. آقای ظریف در پاسخ سوال خبرنگار مغرض نشریه لوپوئن که در مورد نابودی اسرائیل پرسیده بود فرمودند: "شیب؟ بام؟؟ اسرائیل؟ اسرائیل باید نابود شود؟".
ایشان بعد از اینکه بالاخره متوجه منظور خبرنگار شدند در یک چرخش قهرمانانه زدند زیرش و گفتند منظور این بوده که اسرائیل خودش خود به خود حتما نابود خواهد شد و ما این وسط نه سر پیازیم و نه ته پیاز! نصب تابلوهای روزشمار نابودی اسرائیل هم از سر دلسوزی ست و فقط به خاطر هشدار است که مردم اسرائیل بدانند تا بیست و چند سال آینده کشورشان نابود خواهد شد و تا فرصت دارند خودشان را به جای امنی برسانند. علت این نابودی هم هرچیزی می‌تواند باشد که لزوما به جمهوری اسلامی دخلی ندارد. مثلا می‌تواند برخورد شهاب سنگ باشد یا زلزله ۱۰ ریشتری یا سونامی و یا شیوع طاعون سیاه. همه اینها می‌توانند دلایلی برای نابودی اسرائیل باشند که خب کار خداست و ما هم راضی هستیم به رضای خدا.
اینکه جمهوری اسلامی خودش می‌خواهد اسرائیل را نابود کند هرکه گفته غلط کرده با هفت پشتش! اینها سناریوی ساخته و پرداخته دشمنان نظام است. مگر جمهوری اسلامی وحشی ست؟ اصلا فرض که وحشی هم باشد... مگر می‌تواند؟ حتی دشمنان قسم خورده نظام هم معتقدند که جمهوری اسلامی تنها چیزی را که ممکن است بتواند تا بیست و پنج سال آینده نابود کند کشور و ملت خودش است و از بابت نظام اسلامی ما خطری متوجه هیچ ملت و کشور دیگری نیست.