سلام؛ چهار ماه پیش با مردی از آشنایان شوهر خواهرم عقد کردم. قبل از عقد باهم در مورد این که محل زندگی مان باید در تهران باشد، صحبت کردیم و در این مورد به توافق رسیدیم. اما حالا همسرم می گوید در شهرستان یک کار خوبی پیدا کرده است و قصد دارد چند سال در آن جا زندگی کند. به من اصرار می کند که در آن شهرستان خانه بگیریم اما من اصلا مایل نیستم به آن جا که خیلی دور از تهران است، بروم. این مساله باعث اختلاف جدی ما شده است به طوری که چند روز پیش بحث مان شد و به من گفت اگر نیایی، خودم می روم. گفت هفته بعد میروم و اگر نیایی، دیگر باید جدا شویم. من می خواستم بپرسم آیا قانونا ایشان حق دارد من را به شهرستان ببرد؟ آیا حتما من باید بپذیرم؟
سلام؛
طبق ماده ۱۱۱۴ «قانون مدنی»، زن بايد درمنزلی كه شوهرتعيين می كند سكنی کند مگرآن كه اختيارتعيين منزل به زن داده شده باشد. با توجه به این ماده قنونی، شما موظف به سکونت در منزلی هستید که همسرتان تعیین می کند. اما اگر توافق بر این بوده است که در تهران باشید، همسرتان قانونا نمی تواند شما را ملزم به سکونت در شهر دیگری بکند. البته باید بتوانید این توافق را اثبات کنید؛ یعنی اگر کتبی و به صورت شرط ضمن عقد توافق شده است که مشکلی نیست اما اگر شفاهی توافق کردید، باید بتوانید از طریق شاهد اثبات کنید. به هر حال، اگر نتوانید این توافق را اثبات کنید و حاضر هم نشوید به آن شهرستان بروید، «ناشزه» محسوب می شوید و نفقه شما ساقط می شود. اما اگر توافق را ثابت کنید، شوهرتان نمی تواند شما را به آن جا ببرد و در صورت امتناع شما هم حقی برای ایشان به وجود نخواهد آمد.
موفق باشید.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر