بررسی گزینه‌های روی میز برای عبور از بحران اقتصادی!

در این متن سعی خواهیم کرد چند مدل اقتصادی برای برون رفت از بحرانهای اقتصادی پیش رو ارائه نمائیم.

اقتصاد مقاومتی:

این مدل اقتصادی که مدل محبوب و پیشنهادی مقام معظم رهبری نیز هست  با محاسبه دقیق ضریب کشسانی اقشار آسیب پذیر به شکلی تعریف می‌شود که این اقشار به آستانه پاره شدگی خود رسیده اما پاره نشوند و بتوانند در همین آستانه باقی بمانند. چند روز قبل مشاور ارشد مقام معظم رهبری جناب دکتر ولایتی اطلاعات بیشتری در مورد این مدل اقتصادی ارائه دادند که در حقیقت از لایف استایل قحطی زدگان و جنگجویان یمنی الگوبرداری شده بود. در این مدل اقتصادی بستن لُنگ به جای پوشیدن لباس و شلوار و خوردن نان خشک به جای شام و ناهار توصیه شده است. در فاز بعدی این مدل اقتصادی اگر فشار تحریم ها بیشتر شود پلان شماره 2 اجرا خواهد شد که آن الگو برداری از گرسنگان و قحظی زدگان سومالیایی ست. در این مدل به جای پوشش لُنگ از برگ درخت و به جای غذا هم از همان برگ درخت و هرچه که قابل جویدن باشد استفاده می‌شود.

اقتصاد مراقبتی:

در این مدل اقتصادی از تکنیکهای یوگا و مراقبه استفاده می‌شود و شهروندان هرکدام یک گوشه خلوت و ساکت انتخاب کرده و یک زیرانداز زیر خود پهن می‌نمایند. سپس در وضعیت «بالاساما» [به معنای جنین خشک شده] و یا در وضعیت «شاواسانا» [به معنای جسد بی جان] قرار گرفته و سعی می‌کنند با استفاده از تکنیک های مراقبه و یوگا تنفس خود را آرام کرده و ضربان قلب خود را به کمترین حد ممکن برسانند. هرچه ضربان قلب پائین تر بیاید مقدار کالری مورد نیاز بدن نیز کاهش پیدا خواهد کرد و بالتبع هزینه های اقتصادی کمتر خواهد شد. چنانچه با تمرین و ممارست بیشتر مراقبه کنندگان بتوانند ضربان قلب خود را به صفر برسانند کل هزینه های اقتصادی آنها صفر شده و یک بار برای همیشه تمامی مشکلات اقتصادی آنها حل خواهد شد.

اقتصاد مقاربتی: (با اقتصاد مراقبتی اشتباه نشود)

این مدل اقتصادی از بعضی کشورهای آسیای جنوب شرقی الگو برداری شده است و بر اساس ارائه خدمات خاص با قیمت مناسب به زوار و توریستهای کشورهای همجوار می‌باشد. این مدل اقتصادی شاید اسمش چندان خوب نباشد اما درآمدش بسیار خوب است. تحقیقات ما نشان داده است که بدنام کردن این مدل اقتصادی کار همان کشورهایی بوده که اقتصادشان از این راه می‌گذرد و با این ترفند خواسته اند دست زیاد نشود. خوشبختانه ما با بومی سازی این مدل اقتصادی و اضافه نمودن تبصره هایی توانسته ایم باگ های شرعی این مدل اقتصادی را برطرف کرده و در شهرهایی مانند مشهد این مدل اقتصادی را در قالب «صیغه فوری» و یا «صیغه یک دو سه» جا بیندازیم و مقدار معتنابهی ارز از کشورهای همجوار وارد میهن عزیزمان نمائیم.

اقتصاد مهاجرتی:

از آنجا که در هر خانواده ایرانی معمولا یک یا چند نفر از بستگان نزدیک هستند که موفق به مهاجرت شده و توانسته اند خود را به یک کشور غربی برسانند، ما باید از این پتانسیل برای تامین معیشت بازمانده ها استفاده نمائیم. به این شکل که به جای تمرکز بر روی اصلاح ساختارهای اقتصادی بر روی تقویت حس نوعدوستی ایرانیان مهاجر کار کنیم تا ان شاء الله هر ایرانی مهاجری با احساس مسئولیت نسبت به بازماندگان خود در ایران دستمزد چند ساعت کار خود را که رقمی جزئی برای یک خارج نشین محسوب می‌شود برای بازماندگان خود در ایران حواله نماید.  این مبلغ به محض ورود به ایران و تبدیل به ریال رقم بسیار بزرگی شده و می‌تواند چرخهای اقتصاد هر خانواده ای را در ایران به گردش در بیاورد و دیگر مردم برای چندرغاز یارانه چشمشان به دست دولت نباشد.

اقتصاد محارفتی:

در این مدل اقتصادی مشکلات اقتصادی به دو بخش نظری و عملی تقسیم شده و در فاز نظری تمام مشکلات و مسائل اقتصادی به صورت تئوریک و شفاهی با حرف و شعار حل خواهد شد. این راهکار اقتصادی شاید در ظاهر چندان مفید فایده به نظر نرسد، اما نباید فراموش کرد که در طی چهل سال حکومت جمهوری اسلامی و در مسیر طی شده از دلار هفت تومانی تا دلار هفده هزار تومانی بخش اعظمی از مسیر را با همین فرمان جلو آمده ایم. از اینجا به بعد هم به امید خدا تا رسیدن به دلار صد هزار تومانی میشود نم نم با حرف و شعار و وعده و وعید جلو رفت تا ببینیم به کجا قرار است برسیم. در این مورد نباید زیاد نگران مقصد بود چون ته تهش در بدترین حالت میشویم ونزوئلا که فدای سرمان!