هیأت حقیقت یاب/ ماموریت سوم/ کردستان/ شایعه اعتصاب

مدتی ست که اخباری از کردستان به گوش می‌رسد که گویا ظاهرا در شهرهای مرزی غرب کشور عده ای از کسبه در اعتراض به بسته شدن مرزها و بیکار شدن کولبرها و البته قوانین گمرکی جدید دست به اعتصاب زده اند و بازارها را تعطیل کرده اند. از آنجا که اعتصاب هم مانند برخی بیماریها مُسری و واگیردار است و ممکن است به سایر مناطق ایران نیز سرایت کند، ما به خاطر اهمیت موضوع بلافاصله هیأت حقیقت یاب خود را به شهر بانه اعزام کردیم که خوشبختانه حاصل تحقیقات میدانی و گفتگو با برخی از  کسبه شهر نشان می‌دهد که اوضاع آنقدرها هم بد نیست و شهر در امن و امان است.
مشروح گزارش هیأت حقیقت یاب اعزامی ما به کردستان به شرح زیر است:

اول – این چه وضع جاده بود آخه؟ جونمون رو که از سر راه نیاوردیم... اینهمه مساله همین دور و اطراف تهران هست که نیاز به حقیقت یابی داره بعد شما صاف باید ما رو بفرستین بانه؟ اصلا بانه هم مگه جزء ایران بود؟ حالا اصلا گیریم هم که بود... توی یه شهر مرزی پشت کوهها اعتصاب شده یا نشده مگه مهمه که شما اینجوری با جون هیأت حقیقت یاب تون بازی می‌کنین و و ما رو می‌فرستین توی این جاده ها؟ تکذیب کنین بره دیگه... اه!

دوم – بعد از حضور در این شهر به بازار اصلی شهر مراجعه کردیم که به لطف خدا بازار در آرامش کامل بود و انقدر همه چیز آرام بود که یک برگ روی شاخه تکان میخورد صدایش در کل بازار شنیده میشد. در مجموع هیچ شواهدی که نشان بدهد وضعیت بازار آشفته و بحرانی ست و بازاریان دست به اعتصاب زده اند به دست نیامد. البته برخی این آرامش را به خاطر تعطیل بودن اکثر مغازه ها به دلیل اعتصاب بازار قلمداد کرده بودند که خب تحقیقات ما نشان داد تعطیلی مغازه ها ربطی به اعتصاب نداشته و کسبه محترم این شهر به دلیل مشکلات شخصی، خانوادگی، بیماری، زایمان، فوت عزیزان، مسافرت و... این روزها برخلاف میل باطنی خود قادر به حضور در محل کسب و باز کردن مغازه های خود نبوده اند.

سوم – برای اطمینان از این مساله تیم حقیقت یاب محل سکونت برخی از این کسبه را شناسایی کرده و با همراهی نیروهای امنیتی در یک عملیات ضربتی و غافلگیرانه در حالی که این افراد در منازل خود استراحت میکردند، بالای سر ایشان رفته و از ایشان در مورد علت باز نبودن مغازه هایشان در بازار سوال نمود. به جز یکی دو مورد «کاسب نما» که مقاومت کرده و به شکل مذبوحانه ای سعی داشتند بسته بودن محل کسب خود را به مشکلات صنفی و بسته شدن مرزها و وضعیت کولبرها و مانند آن ربط دهند (که البته برخورد لازم توسط نیروهای امنیتی با این افراد صورت گرفت)، بقیه با مشاهده جدیت ما در امر تحقیقات، قسم حضرت عباس خوردند که به دلایلی که عمدتا در بند دو ذکر شد، قادر به باز کردن مغازه هایشان نبوده اند و همانجا با آرمانهای انقلاب اسلامی تجدید بیعت نموده و بعد هم همونجور با پیجامه و دمپایی به سمت مغازه های خود روان شدند.

چهارم – هیأت حقیقت یاب بعد از دیدن شرایط در شهرهای مرزی ایران یک پیشنهاد هم دارد که اگر عملی بشود به نفع همه است. پیشنهادمان هم این است که نظام مقدس ما بیاید و این شهرهای مرزی را داوطلبانه به کشورهای همسایه واگذار کند. از آنجا که مردم این مناطق زندگیشان عمدتا از راه کولبری و آوردن جنس از آن سوی مرز می‌گذرد، با جابجایی خط مرزی و انتقال آنها به آن سوی مرز، منبعد به جای وارد شدن کالای قاچاق به کشور که تاثیر منفی بر امر تولید و اقتصاد دارد، تولیدات داخلی از راه کولبری به کشورهای همسایه منتقل خواهد شد و همین مساله سبب افزایش صادرات و شکوفایی صنعت و تولید داخلی می‌گردد. خدایی اینجور هم نظام مقدس ما انقدر دردسر برایش ایجاد نمی‌شود و به خاطر بیکاری و وضعیت فلاکت بار مردم در مناطق مرزی زخم زبان نمی‌خورد، هم آن بندگان خدا شانس این را خواهند داشت که حکومت جدید بیشتر به مشکلات و مسائلشان رسیدگی نماید و یا لااقل کمتر سرکوبشان کند. ما هم مجبور نیستیم جانمان را کف دستمان بگیریم و در این جاده های صعب العبور اینهمه راه برویم و به شهرهای دورافتاده ای که اصلا تا الان نمی‌دانستیم این شهرها هم بخشی از ایران هستند، سرکشی کنیم!
به این می‌گویند یک پیشنهاد «بُرد- بُرد- بُرد».
با تشکر!