بازگشت به دوران آن خدا بیامرز!

شاه هرچه بود و هرچه کرد ولی الحق و والانصاف مملکت داری بلد بود... انقلاب که شد نیروهای انقلاب زدند زیر تاج و تخت شاه و هرچه در آن سیستم  بود را «فرمت» کردند تا بتوانند جمهوری اسلامی را «نصب» نمایند... حالا بعد از حدود چهل سال از «فرمت» کردن نظام شاهنشاهی متوجه شده اند «سیستم عامل» جمهوری اسلامی پر از باگ است و شروع کرده اند و دارند دانه به دانه با «بک آپ» هایی  که از دوران آن خدابیامرز یادگار مانده، سیستم را بالا نگاه می‌دارند... مثلا  آمده اند در مجلس طرح داده اند که باید مواد مخدر دولتی و تریاک کوپنی بین معتادان توزیع شود و مزارعی در داخل ایران زیر نظر دولت به کشت خشخاش اختصاص داده شود تا تولید و توزیع مواد مخدر کلا برود زیرنظر دولت و دست وارد کننده ها و واسطه ها و قاچاقچیان و سودجویان از این بازار پر برکت کوتاه شود... یعنی در حقیقت کاری را که سپاه و برخی آقازاده ها زیر زیرکی انجام می‌دادند حالا می‌خواهند علنی و  ضابطه مند کنند که خب الحق ضررش از این وضعیت هردمبیل فعلی کمتر است...  خب این سیستم دقیقا همان سیستمی ست که در زمان آن خدابیامرز هم وجود داشت که مزارع خشخاش وجود داشت و معتادین جلوی مراکز دولتی صف می‌کشیدند تا سهمیه تریاکشان را بگیرند و اینهمه هم کارتل های رنگ وارنگ مواد مخدر در جامعه وجود نداشت.

یکی دیگر از چیزهایی که انقلاب شکوهمند اسلامی ما به ظاهر طومارش را در هم پیچید الکلیجات بود... ولی خب فقط به ظاهر چرا که این ممنوعیت باعث تغییر الگوی مصرف الکل در جامعه شد و واحد مصرف الکل از «پیک» و «جام» و اینجور چیزها به «دبه» و «پارچ» تغییر پیدا کرد... در حال حاضر سرانه مصرف الکل در ایران به گفته معاون وزیر بهداشت از مهد الکل جهان یعنی روسیه نیز بالاتر است و این شده است یکی از دستاوردهای نظام اسلامی... آش انقدر شور است که صدای خان هم درامده و چند روز پیش رئیس سابق اداره آگاهی استان کرمان در واکنش به مسمومیت های ناشی از مشروبات الکلی دست ساز و تقلبی، پیشنهاد داد که با توجه به اینکه ممنوعیت نه تنها مصرف الکل را کاهش نداده که آن را بیشتر هم کرده است بیاییم و ممنوعیت فروش مشروبات الکلی را برداریم و این نوشیدنی ها از طریق مجاری مطمئن و رسمی تهیه شده و در اختیار مردم قرار داده شود... یعنی برگردیم به دوران آن خدابیامرز و دست از جانماز آب کشیدن برداریم چرا که به هر حال هرچقدر هم بگیر و ببند راه بیندازیم، الکل هم مانند آب سیال است و چاله خود را پیدا می‌کند.

در مورد بحث حجاب اجباری هم که بعد از انقلاب به راه افتاد که خب مخالف و موافق حجاب اجباری متفق القول هستند که سیاست «یا روسری یا توسری» جواب نداده و زمزمه های مخالفت با حجاب اجباری و گشت ارشاد و اینها دیگر به مسئولین هم سرایت کرده است...در سطح جامعه هم که بروی می‌بینی حجابی که اوایل انقلاب چادر و مقنعه ی چونه دار بود، تبدیل شده است به تکه پارچه ای به اندازه کف دست که روی موها قرار می‌گیرد و تا چند وقت دیگر دگر دیسی اش کامل شده و به کش سر و یا تِل تبدیل می‌شود... علما و مراجع ما هم بالاخره یک فلسی، پولکی چیزی در میان موهای زنان کشف می‌کنند و موی زن به کل حلال می‌شود و مجلس لایحه لغو حجاب اجباری را در دستور کار قرار می‌دهد.
یعنی توی این مسیر هم باز می‌رسیم به دوران آن خدابیامرز.

دیگر چه چیزی آن دوره بود و بعد از انقلاب برچیده شد؟  شهرنو؟ خیر... شهر نو در جمهوری اسلامی هیچگاه تعطیل نشد... آن زمان عمده فعالیتهایش در یک محله ی نه چندان خوشنام متمرکز بود و الان به برکت جمهوری اسلامی در هر کوچه و خیابانی چندین شعبه دارد...  امروز جمهوری اسلامی مفتخر است که این صنعت را به قدری گسترش داده که علاوه بر رفع نیازهای داخلی به عمده ترین صادر کننده روسپی به کشورهای منطقه نیز تبدیل شده است... در این یک مورد خاص اگر به دوران سیاه ستمشاهی برگردیم در اصل برای آزادیهای بخشی از این مردم و کسب و کارشان مانع و محدودیت ایجاد کرده ایم... در زمینه روسپیگری بازگشت به دوران آن خدابیامرز موضوعیتی ندارد.