بازگشت آقای هنرمند به استقلال

«مجتبی جباری» به خانه‌اش برگشت. او با قراردادی دو ساله به آنچه آرزویش از دوران بازیگری خود در فوتبال بود رسید و به‌این‌ترتیب احتمالاً فوتبال را با استقلال به‌پایان می‌رساند. سال‌هاست که جباری را با لقب «زیدان آسیا» در ورزشگاه‌ها می‌شناسیم. لقبی که اولین بار خبرنگار روزنامه «آساهی» ژاپن در سال ۲۰۰۵ به او داده بود.

داستان لقب زیدان آسیا، به بازی‌های انتخابی ایران در جام جهانی ۲۰۰۶آلمان برمی‌گردد. ایران یک بازی مانده به آخر صعودش به جام جهانی را قطعی کرد. برانکو ایوانکوویچ مربی وقت تیم ملی ایران، برای بازی با ژاپن در توکیو، بازیکنان جوانش را دعوت کرد. یکی هم مجتبی جباری بود. هافبک تکنیکی ابومسلم و استقلال که پشت خط علی کریمی و فریدون زندی و جواد نکونام مانده بود.

بعد از اولین تمرین تیم ملی ایران در توکیو، روزنامه آساهی نوشته بود: «ایران با خودش زیدان آسیا را به ژاپن آورده.» او به تکنیک خاص و استیل مجتبی جباری اشاره کرد و او را آینده فوتبال آسیا دانست. اما تأمل برانگیز است که او نتوانست به آنچه لیاقتش را داشت در فوتبال ملی ایران برسد. 

مشکل جباری، فقط ستاره‌های فوتبال ایران نبودند. مصدومیت‌ها، غل وزنجیر دائمی زندگی حرفه‌ای جباری شدند. به‌محض اوج گرفتن، مصدوم می‌شد و باید خانه می‌نشست. میان مربیان ملی، هیچ‌یک به‌اندازه «کارلوس کی روش» شیفته او نبودند. بازیکن همیشه ثابت تیم کی روش بود. فقط ۳۱بازی ملی کرده که ۲۱ بازی آن در دوران سرمربیگری کارلوس کی روش انجام شد. اما ناگهان خبر خداحافظی‌اش از تیم ملی در آستانه جام جهانی ۲۰۱۲ به گوش رسید. خودش این خبر را اعلام نکرد. جباری حتی بعدها گفت که روزی در یک محفل خصوصی با یکی از بازیکنان تیم ملی درد دل کرده و گفته شاید بهتر است در جام جهانی، بازیکنان جوان‌تر جای او را بگیرند. اما همان درد دل به گوش کی روش رسید و سرمربی تیم ملی برای همیشه قیدش را زد. بازیکنی که لقب «زیدان آسیا» را گرفته بود، بدون یک بازی در جام جهانی، ماند. او در آستانه جام جهانی ۲۰۰۶ هم مصدوم شد.

جباری را به‌جز پاس‌های طلایی‌اش، با اخلاقیات خاص و ویژه‌اش هم می‌توان شناخت. تندگو، رک و  بی‌پروا. خبرگزاری میزان نوشته که یکی از شروط باشگاه استقلال برای عقد قرارداد با او، معترض نشدن به نیمکت نشینی یا دیر شدن مطالبات مالی و پرداخت‌ها است. مجتبی جزو معدود بازیکنانی است که نه فقط برای خودش که گاه‌وبیگاه در دفاع از بازیکنان جوان تیم هم به مدیریت و کادر فنی معترض شده. حالا شاید با روحیاتی آرام‌تر برگشته باشد. در یک سال اخیر روزهای خوبی را با الاهلی قطر پشت سر نگذاشته. از مصدومیت گرفته تا اختلاف‌نظر با «یوسف آدم» سرمربی این تیم باعث شد تا جباری مصمم‌تر از همیشه به استقلال فکر کند. 

اما او فقط یک هافبک خلاق، طراح بازی در خط میانی یا سازنده بهترین بردهای استقلال طی آن ۴ دربی معروف که آبی‌ها پشت سر هم استقلال را شکست دادند نیست. «مجتبی جباری» سه تار می‌زند. تقریباً در طول هفته بیش از ۲۰ ساعت مطالعه می‌کند. علاقه‌اش بیشتر به رمان است و البتهکتاب‌های روانشناسی. تابستان سال ۹۲ سرمایه‌گذار فیلم «فیلم وقت داریم حالا» به نویسندگی و کارگردانی «عبدالرضا کاهانی» را پذیرفت. همسرش استاد موسیقی و هنر است و خود مجتبی هم بیشتر تمایل دارد پس از فوتبال، وارد عرصه هنر شود. البته نه بازیگری.

مجتبی، دل‌نشین ترین خرید آخر استقلال در فصل نقل و انتقالات برای هواداران این تیم بود. او را فصل بعد بازهم با پیراهن شماره ۸ در ترکیباستقلال خواهیم دید.