سلام به روسیه در نیمه شب

بازی  در ورزشگاهی آغاز شد که سکوهای خالی‌اش در چشم می‌زد. چنین ورزشگاهی را می‌شد با بازی ایران مقابل چین مقایسه کرد. روزی که تیم ملی ایران برابر چین قرار گرفت و فدراسیون جهانی فوتبال، بابت حضور بیش‌ازاندازه تماشاگران در آزادی، به ایران تذکر جدی داد. در روزی که می‌خواستیم به جام جهانی صعود کنیم، سکوها خالی ماند.
بازی شروع شد، اما درهای غربی و شرقی ورزشگاه آزادی، لبریز بود از جمعیتی که باید از گیت‌های امنیتی عبور می‌کردند.
ایران با ترکیب علیرضا بیرانوند، سید جلال حسینی، مرتضی پورعلی‌گنجی، رامین رضاییان، میلاد محمدی، سعید عزت‌اللهی، علی کریمی، علیرضا جهانبخش، مهدی طارمی، مسعود شجاعی و سردار آزمون وارد زمین شد. ترکیب ایران، یک سورپرایز ویژه داشت. علی کریمی در ترکیب کی روش برای نخستین بار در بازی‌های انتخابی جام جهانی به میدان رفت.  
در دقیقه ۳ بازی، استانیسلاف آندروف بازیکن تیم ملی ازبکستان دچار مصدومیت شد و از زمین بیرون رفت. جالب اینکه یکی از پزشکان تیم ملی ایران لحظه خروج این بازیکن از زمین، بالای سر او حاضر شد و با برانکارد او را تا کنار نیمکت ازبکستان همراهی کرد. شدت مصدومیت آندروف به حدی بود که سرمربی ازبکستان در دقیقه ۶ مسابقه، کاشیموف را به‌جای وی به زمین فرستاد تا ازبکستان تعویض زودهنگامی داشته باشد.

برخلاف انتظار در ۱۰ دقیقه ابتدایی بازی، ازبکستان بود که نبض ازی را در دست گرفت. اما خیلی زود ایران خودش را از زیر فشار بیرون آورد. دو حمله از سمت راست با رامین رضائیان و علیرضا جهانبخش دو کرنر برای ایران به همراه داشت. ایران در ۱۵ دقیقه اول سعی کرد بازی را اداره کند. 

دقیقه ۲۳ اولین فرصت برای سردار آزمون با اولین گل ایران همراه شد. این یک همکاری کامل بود. علیرضا جهانبخش از عمق سردار آزمون را دید و راه انداخت. سردار ایرانی، چنین موقعیتی را هرگز به باد نمی‌دهد. گل اول ایران، با ضربه دقیق سردار از میان دو پای لبانوف عبور کرد و وارد دروازه شد. ایران یک، ازبکستان صفر.
سردار آزمون با گلی که در بازی با ازبکستان به ثمر رساند ۱۹ گله شد و در کنار غلامحسین مظلومی پنجمین گلزن تاریخ فوتبال ایران لقب گرفت.
این برای کی روش ایده آل ترین اتفاق ممکن بود. تیم ایران حالا می‌توانست بازی را کنترل کند. ازبکستان دنبال هجوم و باز کردن دروازه ایران بود و ایران در پی ضد حملات با مهاجمان سرعتی‌اش. طارمی و آزمون از مرکز حمله می‌کردند، رامین و محمدی از کناره‌ها. علی کریمی و عزت الهی از مرکز زمین عمق و کناره‌ها را تغذیه می‌کردند.

اقبال بزرگ ازبکستان، داور مهربان عمانی بود. احمد ابوبکر بارها دست‌به‌جیب نشد و بازیکنان ازبکستانی را جریمه نکرد. بازیکنان ازبکستانی مهم‌ترین دفاع را در خطا روی بازیکنان ایران می‌دیدند. 
مهدی طارمی می توانست ایران را در آخرین دقایق نیمه اول به گل دوم هم برساند. اما بداقبالی او، موقعیت را هم از ایران گرفت و هم از مهدی گرفت. 
نیمه دوم را با این دهنیت باید آغاز می‌کردیم که اگر ما در ۴۵ دقیقه دوم گل نخوریم تنها تیم در انتخابی جام جهانی روسیه هستیم که بدون گل خورده وارد جام جهانی خواهیم شد. پیش از این هفته، انگلستان تنها تیمی بود که در کنار ایران بدون گل خورده برای حضور در روسیه می‌جنگید. اما با دو گلی که مقابل اسکاتلند خورد، ایران را به‌تنهایی در صدر جدول تیم‌های بدون گل خورده قرار داد. 

نیمه دوم را با یک تغییر آغاز کردیم. علیرضا جهانبخش که مصدوم شده بود از زمین بیرون رفت و جایش را وحید امیری در زمین گرفت. آنچه از حرکت تیم ایران مشهود بود، میل به استفاده از پاس‌های بلند از مرکز زمین به کناره‌ها در آغاز نیمه دوم بود. تیم کی روش سعی می‌کرد بازی را خیلی سریع به کناره‌ها یا عمق دفاع ازبکستان ببرد. نتیجه این تلاش هم خطای پنالتی روی مهدی طارمی شد. توپی که آزمون برای طارمی انداخت، با خطای مدافع ازبکستان همراه شد. طارمی به خوبی توانست از مدافع حریف پنالتی بگیرد.

مسعود شجاعی پشت ضربه پنالتی ایستاد و توپ را به دورترین نقطه ممکن زد. 

عزم ایران برای سنت‌شکنی جزم بود. می‌خواستیم برای اولین بار یک پیروزی متفاوت از یک بر صفر در انتخابی جام جهانی رقم بزنیم. ایران حمله می‌کرد و ازبکستان مجبور بود باوجود شکست در تهران، به لاک دفاعی فرو برود. ایران میانه دار میدان بود. ازبکستان درحالی‌که عقب افتاده و برای صعود به لااقل یک امتیاز نیاز داشت، چشم به ضد حملات دوخت.

دقیقه 69 بازی، مسعود شجاعی زمین را ترک کرد و جایش را به اشکان دژاگه داد. کی روش می‌خواست بازی را اداره کند. هم قدرت هجومی تیمش را حفظ کرد و هم از نظر فیزیکی تیمش را ارتقا داد. اشکان در بدو ورود به زمین، برای بازیکنان تیم ملی یک پیام ویژه را از روی نیمکت همراه آورد: «توپ را نگه دارید»

کی روش دقیقاً دیده بود که ازبکستان آرام‌آرام قصد جلو کشیدن دارد. می‌خواست بازی را اداره کند. ازبکستان برای  نگه‌داشتن شانس صعود، حداقل به یک امتیاز بازی نیاز داشت. ایران اما سعی داشت بازی را اداره کند. دقیقاً مانند تمام بازی‌هایی که با یک گل از حریفش پیش می افتاد.

دقیقه ۷۵ بازی همان‌طور پیش می‌رفت که کی روش می‌خواست. بدون فراز و نشیبی به سود ازبکستان. در جریان بازی، مصدومیت بازیکنان ازبکستان نشان می‌داد که تیم ایران، حتی به لحاظ بدنی هم از ازبکستان در موقعیت بهتری بود. 
 

ایران برای گلزنی دوباره‌اش، آرام پیش رفت. این بار مهدی طارمی بود که یک تنه به قلب دفاع ازبکستان زد. دقیقه ۸۸ طارمی رفت، شوراخمدوف و اسماعیلف را دریبل زد و توپ را جایی فرستاد که لوبانف دروازه بان ازبکستان دستش هم به آن نمی‌رسید. گل دوم ایران، طلسم شکنی در روز صعود بود. 
 

ایران دروازه ورود به جام جهانی روسیه را باز کرد. بدون آنکه دروازه اش را به روی هیچ حریف باز کند. ایران نیمه شب در تهران به روسیه سلام کرد.