تتلو، رئیسی و انتخابات ریاست جمهوری

امیر تتلو در صفحه اینستاگرام خود حدود چهار میلیون و صد هزار فالوئر دارد... نوشته ها و پستهایش در بیشترین حالت ممکن چیزی بین پنجاه تا شصت هزار لایک می‌خورد  و پستهای مربوط به حمایتش از آقای رئیسی نیز در همین حدود لایک خورده است...این یعنی چیزی در حدود یک و نیم درصد از فالوئرهایش او را در همه حال حمایت کرده و به قول خودش «تتلیتی» هستند. (در حالت عادی ده تا بیست درصد فالوئرهای یک سلبریتی فعال هستند)... به نظرم مغز متفکر تیم تبلیغاتی آقای رئیسی گول این چهار میلیون فالوئر تتلو را خورده است... تصورش این بوده که فالوئر یعنی پیرو و هوادار و از آن طرف هم تحلیل کرده  که طرفداران تتلو که در حد بغ بغو کردن از او حرف شنوی دارند، اگر تتلو از رئیسی حمایت کند، از این چهار میلیون، سه میلیون هم رای جمع نشود لااقل دو میلیون رای برای رئیسی در می آید... غافل از اینکه به کاهدان زده اند و تتلو سلبریتی و خواننده محبوبی نیست و تتلیتی هایش هم نه ان چهار میلیون نفر که او را برای خنده و تمسخر فالو میکنند بلکه در نهایت همین پنجاه – شصت هزار نفری هستند که همه جوره پایه عمو تتل خودشان هستند و نوشته ها و عکسهایش را لایک میزنند... اوضاع وقتی أسفناک تر می‌شود که بدانیم شاید حدود دو سوم تتلیتی ها نیز کمتر از 18 سال سن دارند و عملا واجد شرایط رای دادن نیستند... کافی ست کامنتهای تتلو را دنبال کنید تا ببینید که در میان انبوه کامنتهای فحاشی و تمسخر و شوخی و مانند آن، تتلیتی ها که در حمایت از او چیزی می‌نویسند عموما متعلق به کدام رده سنی هستند... این یعنی در بهترین حالت تتلیتی هایی که امیر حسین مقصودلو می‌تواند رای آنها را روانه سبد ابراهیم رئیسی کند چیزی حدود بیست هزار نفر است.
حالا باید دید آیا این بیست هزار رای (اگر واقعا از پشت مانیتور بلند شوند و پای صندوق بروند) ارزش این را داشته که تولیت محترم آستان قدس و جانشین بالقوه برای رهبری ایران را دم انتخابات کنار دست امیر تتلو بنشاند؟ آن هم در فضایی که حامیان آقای رئیسی وقیحانه دولت روحانی را به خاطر چیزی که آنها « آویزان شدن به یک هنرمند سرطانی» نامیده اند مورد تمسخر قرار داده اند و  منظورشان از هنرمند سرطانی هم البته استاد شجریان بوده است... و حالا درست چند روز بعد از این حملات سخیف با این ادبیات مشمئز کننده، حجه الاسلام رئیسی برای گرفتن رای تتلیتی ها نشسته است کنار امیر تتلو... با او عکس گرفته و گفته که کارهایش را گوش می‌داده (جل الخالق!) و در مقابل هم امیر تتلو برای او آرزوی قهرمانی! کرده است... حالا مگر می‌شود این نمایش سورئال و کمدی را، این دو گانه شجریان – تتلو که سوژه هزاران جوک و شوخی در بین مردم شده است را از ذهن مردم پاک کرد...؟ حالا رئیسی رهبر هم بشود باز به او خواهند خندید و به یادش خواهند آورد که برای جمع کردن رای تتلیتی ها چطور دست به دامن تتلو شده بود و فقط کم مانده بود بغبغو کند.
به اعتقاد من نه تنها بیست هزار رای که حتی دو میلیون رای و رئیس جمهور شدن هم ارزشش را نداشت!