ورزش حرفه ای یا شوهرداری حرفه ای؟

این روزها خبر ممنوع الخروج شدن خانم زهرا نعمتی قهرمان تیم تیراندازی با کمان معلولین ایران و پرچمدار تیم المپیک ایران در مسابقات المپیک ریو، توسط همسر محترمشان سوژه ی رسانه های داخلی و به خصوص خارجی شده است و برخی شروع کرده اند به سیاه نمایی در این مورد که چطور یک قهرمان در سطح ملی می‌تواند توسط شوهری که شاید فقط در سطح کوچه خودشان مطرح باشد، از مسابقات بین المللی و کسب افتخار برای ایران محروم شود...؟ ما ضمن محکوم کردن این سیاه نمایی ها و یادآوری این مساله که مقام شوهر بالاتر و افتخارآمیز تر از هر مقامی ست که یک زن ورزشکار می‌تواند به آن دست پیدا کند، می‌خواهیم در این نوشته خانمهای ورزشکار را نسبت به این  مساله توجیه کرده و به آنها بیاموزیم که چطور بین ورزش حرفه ای و شوهرداری حرفه ای تعادل برقرار نمایند.

اول اینکه ورزشکاران زن باید همانطور که به ورزش خود بها می‌دهند و برای رویارویی با حریفان خود تمرین می‌کنند، در عرصه خانه و خانواده نیز باید نگرشی کاملا حرفه ای داشته باشند و برای رویارویی با شوهران عزیزشان همواره خود را آماده نگاه دارند... متاسفانه دیده شده است بعضی خانمهای ورزشکار برای حضور در میادین و رفتن روی تشک مسابقات، سالها به صورت حرفه ای تمرین می‌کنند ولی برای حضور مقتدرانه بر روی تشک اتاق خواب خود هیچ طرح و برنامه ای نداشته و بدون انگیزه و آمادگی عمل می‌کنند و به اصطلاح فقط برای کشتن وقت زیر توپ می‌زنند...این مساله درست نیست و ورزشکاران زن باید بدانند که قهرمان واقعی آن زنی ست که روی تشک اتاق خواب خانه ی خود بتواند برای شوهر خویش افتخار آفرینی نماید.

دومین مساله ای که زنان ورزشکار باید بدانند این است که آنها موظف هستند همانطور که در تمرین ها از دستورهای مربیان خود پیروی می‌کنند در خانه هم از فرامین شوهران خود بدون چون و چرا  اطاعت نمایند... بدیهی ست که همانطور که یک مربی حق دارد بازیکنی را به خاطر بی نظمی و یا حرف گوش ندادن و یا به دلایل فنی و انضباطی از تیم کنار بگذارد، یک شوهر هم - که در اصل مربی و تربیت کننده اصلی زن است - حق دارد که به تشخیص خود او را از شرکت در مسابقات بین المللی محروم نماید و این مساله جای گله و شکایت ندارد...اگر این مساله برای زنان ورزشکار و مردم عزیز ما جا بیفتد که شوهر هم همان نقش مربی را برای یک زن دارد، قطعا در آینده شاهد این مسائل که افکار عمومی بخواهند به خاطر خط زدن یک بازیکن از تیم ملی، تعرض بکنند به ساحت شوهران زنان ورزشکار پیش نخواهد آمد.

برای تبیین سومین و آخرین مساله لازم است اشاره ای بکنیم به سخنان چند وقت پیش مشاور دونالد ترامپ که در مورد لغو ویزای متقاضیان ورود به آمریکا به صراحت گفته بود که ورود به آمریکا یک حق نیست بلکه یک امتیاز است... در مورد ورزش زنان نیز شرایط مشابهی وجود دارد و ورزش کردن آن هم ورزش حرفه ای برای زنان یک حق نیست... لطفی ست که شامل حال انها شده است... کلا خانمهای عزیز یک مهریه دارند که خب حق شان است و می‌توانند هرزمانی که بخواهند آن را به اجرا بگذارند.و یک نفقه هم دارند که به عهده شوهرانشان است و حق آنها محسوب می‌شود...هر دوی این حق ها را هم به برکت شوهر کردن به دست می آورند و اصولا زن قبل از ازدواج حق و حقوق برایش تعریف نشده است... اگر نگاه جامعه به زن و ورزش زنان اینگونه باشد خب طبعا اینکه گاهی یک شوهر محترمی اجازه ندهد زن ملی پوشش به مسابقات جهانی اعزام شود انقدر باعث دغدغه ما نمی‌شود... شما نگاه کنید به اینهمه زن ملی پوشی که هر سال با اجازه شوهرانشان به مسابقات بین المللی می‌روند... چرا این بخش پر لیوان را نمی‌بینید؟  واقعا چقدر باید تنگ نظر و بی انصاف بود که اینهمه لطف شوهران را در قبال زنان ورزشکار ندید و همین که گاهی یک شوهری می‌خواهد از حق خودش استفاده کند و نگذارد زنش برود به مسابقات، اینهمه تبلیغات منفی به راه انداخت...! به خدا خجالت هم چیز خوبی ست...
به امید روزی که هر زن ورزشکار ایرانی قبل از اینکه به دنبال قهرمانی و پا گذاشتن بر سکوی نخست در عرصه جهانی باشد، بتواند با اطاعت و فرمانبرداری، به سکوی نخست در قلب شوهر خویش پا گذاشته و سایر رقبای احتمالی را پشت سر بگذارد.
به هر حال نباید فراموش کرد که در این عرصه نیز رقابت فشرده است و به حکم قانون و شرع در قلب هر مرد، چهار زن به صورت رسمی و دائمی و بیشمار زن به صورت موقت میتوانند با هم رقابت نمایند.
در پایان برای تمامی زنان ورزشکار و غیر ورزشکار در تمامی عرصه ها و به طور ویژه در عرصه شوهر، آرزوی موفقیت می‌نمائیم.