چند ساعتی قبل از بازی بزرگ

هر دو وزنه‌ای را نمی‌توان دو سوی هر ترازویی گذاشت و وزن کرد. با ترازوی فولاد وزن نمی‌کنند. پس نمی‌توان «فوتبال» را روی یک کفه میزان گذاشت و «فوتسال» را روی کفه دیگر. اما در فاصله کوتاهی مانده به بازی ایران در نیمه‌نهایی جام جهانی فوتسال، مرور یک مشت خاطره دور از لطف نیست.

بازیکنان تیم ملی فوتسال ایران، قبل از بازی با روسیه (که امشب ساعت ۳:۳۰ بامداد به‌وقت تهران برگزار می‌شود) در اتاق‌های شان، پیش از استراحت، نخ و سوزن دست گرفتند و لباس‌های بی‌کیفت خود را دوختند. برای این‌که مقابل روسیه، با البسه پاره بازی نکنند. این به کنار که تیم ملی فوتسال ایران یک دست لباس باکیفیت، یا یک دست اضافه لباس بی‌کیفیت (برای روز مبادا) ندارد. مسئله این است که حتی تدارکات به حد کافی همراه تیم نیست که دوزندگی لباس‌ها به گردن بازیکنان نباشد. اما تا دلتان بخواهد تیم همراه و هم‌سفر دارد.

مثلاً «رضا افتخاری» که تا یک ماه قبل سرپرست کمیته فوتسال بود و الان مدیرعامل باشگاه استقلال شده، برای همراهی با تیم ملی فوتسال به برزیل سفر کرد. هزینه سفر (که از سوی وزارت ورزش پرداخت‌شده) بیشتر است یا یک دست البسه اضافه برای تیم ملی ایران؟ تیمی که به جمع چهار تیم نهایی رسیده، بیشتر به همراه نیاز دارد تا لباس و کفش.

در این وضعیت، «محمد ناظم الشریعه» سرمربی شیرازی فوتسال ایران را با «کارلوس کی روش» قیاس می‌کنند. این‌که می‌گویند کی روش امکانات داشته و «ناظم الشریعه» با دست‌خالی به جام جهانی رفته، سفر به بیراهه است. «کی روش» حق مسلم مربیگری را طلب کرده و به‌دست آورده. جای «ناظم الشریعه» را هم تنگ نکرده. بودجه به‌اندازه کافی هست. هم برای کی روش، هم ناظم الشریعه. هم برای فوتبال، هم برای فوتسال. هم برای تمام تیم‌های ملی، هم برای تمام باشگاه‌ها. مسئله این است که جای دیگری (مثل تبلیغات محیطی یا بلیت‌فروشی‌ها) ناگهان گم می‌شود. 

اگر قصد مقایسه داریم، باید تیم ملی فوتسال ایران را با حریف امشب قیاس کرد. با روسیه‌ای که تا بن دندان مسلط وارد جام جهانی شده. شاهکارش این است که مرحله قبل اسپانیا را حذف کرد. همان تیمی که بازی ایران را پنج بر یک شکست داده بود.

روس‌ها با یازده بازی تدارکاتی و دو اردوی آماده‌سازی وارد جام جهانی شدند. ما آن روزها درگیر انتخاب رئیس برای کمیته فوتسال بودیم. روس‌ها برای قهرمانی در جام جهانی آن‌قدر دندان‌تیز کردند که گوستاوو، رومولو، روبینیو، ادر لیما که همگی ملیت برزیلی داشتند را با پاسپورت روسیه به جام جهانی آورده‌اند. یعنی تقریباً یک تیم کامل برزیلی با پرچم و لباس روسیه. پیراهن و شورتشان هم قطعاً پاره نیست. به‌اندازه ما هم هم‌سفر و مسئول ندارند، اما قطعاً بیشتر از تیم ایران مسئول تدارکات و امکانات و نقدینگی همراه آورده‌اند. مدیران ارشد سیاسی و ورزشی هم وعده پاداش در صورت قهرمانی نداده‌اند. وقتی بازیکنان برگردند، خودبه‌خود شارژ مالی خواهند شد. نه مثل تیم ملی فوتسال ایران که به بازیکنانش برای قهرمانی، کمتر از تنخواه مدیران وزارت ورزش برای سفرهای خارجی پاداش گرفته‌اند.

چندی قبل وزیر ورزش و جوانان بعد از صعود ایران به نیمه‌نهایی وعده داد که بازیکنان تیم ملی فوتسال در صورت قهرمانی مبلغ ۳۵ میلیون تومان (معادل ۱۰ هزار دلار) در صورت نایب‌قهرمانی مبلغ ۲۶ میلیون تومان (معادل ۷۵۰۰ دلار) و در صورت کسب مقام سوم ۱۷ میلیون تومان (معادل پنج هزار دلار) دریافت خواهند کرد. چهارم شوند هم باید با همان البسه پاره به ایران برگردند.

امشب ساعت ۳:۳۰ بامداد بازی فوتسال ایران و روسیه را از دست ندهید. ما به اسپانیا بد باختیم، روسیه اسپانیا را حذف کرد. اما یادمان باشد ما برزیل و پاراگوئه را شکست دادیم و به نیمه نهایی رسیدیم.