بالاترین نشان آذربایجان روی سینه مهماندوست

یک سری حرف‌ها، مثل میخ روی دیوار می‌نشیند. میخ را که بیرون بکشی، روی دیوار را هم رنگ بزنی، باز آن دیوار، دیوار روز اول نمی‌شود.

رضا مهماندوست، نوزدهم مهرماه سال نود، در گفت‌وگو با رادیو جوان: «من حق نامتعارفی نمی‌خواهم. می‌گویم حتماً باید بروم سینه قبرستان بخوابم تا مرا ببینید؟ گفتم همان حقوقی را می‌خواهم که کمیته ملی المپیک برای من تصویب کرده بود. بچه من مریض است. نیاز به دارو و درمان دارد. کمیته ملی المپیک ماهیانه ۵ میلیون تومان برای من حقوق تعیین کرد. اما فدراسیون گفته نمی‌دهیم. من این پول را برای درمان بچه‌ام می‌خواهم...»

پسرش سال بعد، بهمن‌ماه، درگذشت.

نه «رضا مهماندوست» دیگر آن رضای ایران شد، نه تکواندو ایران بعد از رفتن رضا قد علم کرد. حالا از کشور آذربایجان خبری رسیده که تأسف بار است. همان «رضا» ایرانی که «محمدرضا پولادگر» او را «مزدور» و خودفروخته خوانده بود، از دست رئیس‌جمهور آذربایجان بالاترین نشان این کشور را دریافت کرد.

خبرگزاری مهر نوشته است: «کاروان ورزشی آذربایجان در المپیک ۲۰۱۶ ریو با کسب ۱۸ مدال طلا، نقره و برنز در رتبه ۳۹ ایستاد. از این تعداد مدال تنها یکی رنگ طلا داشت و آن را نیز «رادیک عیسی اف» در رشته تکواندو کسب کرد.»

همین بهانه کافی بود تا «الهام علی اف» رئیس‌جمهور آذربایجان، بالاترین نشان ملی کشورش را همراه با ۲۰۰ هزار دلار پاداش، تقدیم به سرمربی ایرانی تیم ملی تکواندو آذربایجان کند.

رضا مهماندوست را مختصری دوباره بشناسیم. منهای این‌که تیم ملی تکواندو ایران با او برای اولین بار قهرمان جهان شد و به سلطنت کره‌ای ها پایان داد و منهای این‌که او دو بار با ایران و آذربایجان عنوان بهترین مربی سال جهان را به‌دست آورده، می‌توان در رزومه‌اش حضور داوطلبانه در جنگ ایران و عراق را هم دید. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات او در پرواز، زمان عبور از دستگاه کنترل گیت‌های بازرسی است. 

«یوسف کرمی» شاگرد سابق «مهماندوست» و قهرمان تکواندوی جهان پس از آن که «محمدرضا پولادگر» این مربی را «مزدور» خواند گفت: «کسی که هنوز به خاطر ترکش‌های داخل بدنش نمی‌تواند از دستگاه‌های گیت بازرسی فرودگاه‌ها با آرامش عبور کند، قطعاً مزدور نیست.»

خود «مهماندوست» هم در بیانیه‌ای که در پاسخ به رئیس فدراسیون تکواندو ایران نوشت به همین موضوع برای اولین بار اشاره کرد: «زمانی که جنابعالی در حال تحصیل در حوزه بودید اینجانب به‌عنوان یک رزمنده و سرباز وطن خون ناچیزم را تقدیم وطن نمودم و زخم‌های آن را تا ابد و باافتخار یدک می‌کشم.»

رئیس روحانی و تحصیل‌کرده در حوزه علمیه قم، همین مربی را «استعفا» داد. حالا رضا از دست «الهام علی‌اف» نشان لیاقت می‌گیرد همراه با پاداشی که باید خواب آن را در ایران می‌دید. بگذریم از این‌که فعلاً در ایران خبری از تقدیر رئیس‌جمهور از کاروان و مدال‌آوران المپیک ایران هم نیست. وزیر ورزش همچنان وعده روزهای آینده را می‌دهد و کمیته المپیک از وزارت خواسته تا سریع‌تر این مراسم قدردانی برگزار شود.

«مهماندوست» پس از دریافت جوایز خود گریسته است. بعد در چرایی اشکی که ریخته گفته: «خوشحالم از اینکه مسئولان آذربایجان تلاش یک مجموعه را برای کسب این افتخار بزرگ دیدند. اشک‌های من در این مراسم برای بی مهری‌هایی بود که به من از سوی فدراسیون تکواندو شد. از مسئولین ورزش ایران می‌خواهم که با امثال رضا مهماندوست آن‌گونه برخورد نکنید و به خاطر سلیقه‌های آدم‌های که خوب نیستند، پاکشان نکرده و بعد «مزدور» خطابشان کنیم.»

بعضی جمله‌ها تا ابد روی دیوار می‌مانند. «مزدور» خواندن یکی از مفاخر ورزش ایران به‌دست «محمدرضا پولادگر» یکی از همان میخ‌هایی است که جایش را هیچ رنگی از دیوار ورزش ایران پاک نخواهد کرد. یادمان باشد به‌محض بازگشت کاروان ایران از ریو، «محمود گودرزی» دفاعی تمام قد از عملکرد فدراسیون تکواندو و شخص رئیس آن داشت.