سوال: آیا والدین یا سرپرست کودک میتواند او را از رفتن به مدرسه باز دارد؟ اگر نه قانون چه ضمانت اجرایی را پیشبینی کرده است؟
پاسخ: مطابق ماده ۱ قانون تامین وسایل و امکانات تحصیل اطفال و جوانان ایرانی «کلیه اطفال و جوانان ایرانی که واجد شرایط تحصیل میباشند، باید بدون هیچگونه مانعی به تحصیل بپردازند و هیچ کس نمیتواند آنان را ازتحصیل باز دارد، جز با مجوز قانونی» همچنین در اصل ۳۰ قانون اساسی آمده است که دولت باید شرایط و امکانات لازم برای تحصیل رایگان تا پایان دوره متوسطه را فراهم کند. بنابراین نه والدین و سرپرست کودک و نه دولت و نه هیچ شخص دیگری نمیتواند مانع تحصیل کودک شود. ماده ۷ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان ضمانت اجرای نقض این حق را ذکر کرده است. بر طبق این ماده اگر هر یک از والدین، اولیاء یا سرپرستان قانونی طفل و نوجوان و تمام اشخاصی که مسؤولیت نگهداری، مراقبت و تربیت طفل را برعهده دارند، چنانچه از ثبت نام و فراهم کردن موجبات تحصیل طفل و نوجوان واجد شرایط تحصیل تا پایان دوره متوسطه امتناع کنند یا به هر نحوی از تحصیل او جلوگیری کنند، به انجام تکلیف یادشده و جزای نقدی درجه هفت محکوم می شوند. باید توجه بشود در برخی مواقع خانواده به دلیل فقر یا عدم دسترسی به مدرسه امکان فرستادن کودک خود به مدرسه را ندارند در این مواقع دیگر مقصر دانستن والدین منطقی نیست زیرا جرم زمانی محقق می شود که شخص عمدا مرتکب آن شده باشد. به عبارتی در این حالتها این دولت است که باید از کودک بازمانده از تحصیل حمایت کرده و به هر نحو ممکن شرایط تحصیل او را فراهم کند. همچنانکه در ماده ۶ قانون مذکور وزارت آموزش پرورش موظف شده است که موارد عدم ثبت نام و موارد مشکوک به ترک تحصیل اطفال و نوجوانان تا پایان دوره متوسطه را به سازمان بهزیستی کشور و یا دفتر حمایت از اطفال و نوجوانان قوه قضائیه اعلام کرده و جهت ثبت نام و پوشش تحصیلی کامل کودکانی که از تحصیل به هر نحوی بازمانده اند اقدامات لازم را انجام دهد. به عبارتی صرف مجازات والدین یا سرپرست کافی نیست در کنار مجازات باید کودک بازمانده از تحصیل به مدرسه بازگردد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر