بزرگ‌ترین فروشگاه غیرقانونی در وب تاریک شناسایی و حذف شد

احمد باطبی

مقام‌های قضایی آلمان روز سه‌شنبه، ۲۳ آذرماه، اعلام کردند پلیس این کشور در جریان عملیاتی گسترده و با مشارکت چندین کشور، بزرگ‌ترین فروشگاه غیرقانونی موجود در «وب تاریک» را از دسترس خارج کرده و یک شهروند استرالیایی ساکن آلمان به اتهام مدیریت این فروشگاه غیرقانونی بازداشت شده است.

***

عملیات علیه بزرگ‌ترین فروشگاه در «دارک وب» یا «وب تاریک» روز دوشنبه ۲۲ آذرماه انجام شد.

دادستانی شهر کوبلنتس در آلمان روز سه‌شنبه اعلام کرد در این عملیات گسترده کشورهای مختلفی، از جمله آمریکا، استرالیا، بریتانیا، دانمارک، سوییس، اوکراین و مولداوی، مشارکت داشتند.

فروشگاه عظیمی که در این عملیات از دسترس خارج شد بزرگ‌ترین فروشگاه «وب تاریک» قلمداد می‌شد و به داد و ستد انواع کالاهای غیرمجاز، از مواد مخدر و کارت‌های اعتباری مسروقه گرفته تا بدافزار و دارو و پول‌های جعلی، می‌پرداخت.

بیش از دو هزار و ۴۰۰ فروشنده و نیم میلیون خریدار در این فروشگاه تاریک عضو بودند و ۳۲۰ هزار داد و ستد در آن ثبت شده بود و گردش مالی آن به دست‌کم ۱۷۰ میلیون دلار می‌رسید که با  حدود ۴۶۵۰ بیت‌کوین و هزار و ۸۰۰ مونِرو انجام شده بود.

۲۰ سِرور این فروشگاه در دو کشور مولداوی و اوکراین شناسایی و تعطیل شدند.

شهروند ۳۴ ساله استرالیایی که در آلمان و در نزدیکی مرز دانمارک بازداشت شد مظنون به مدیریت این سِرورهاست اما بنابر گزارش‌ها، تاکنون در قبال اتهام‌های مطرح شده علیه خود سکوت کرده است.

«دارک وب» ﮐﻪ در ﻓﺎرﺳﯽ به «وب ﺗﺎرﯾﮏ» ﯾﺎ «وب ﺳﯿﺎه» ترجمه شده است، ﺷﺒﮑﻪای از ﮐﺎرﺑﺮان است که از فناوری «تور» (TOR) مستقر در اﻧﺘﻬﺎﯾﯽﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻀﺎی ﻣﺠﺎزی استفاده می‌کنند و با رمزنگاری ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺧﻮد، ﻫﻮﯾﺖ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎیشان را از دﯾﺪ ﻋﻤﻮم و از ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎی ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﻣﺨﻔﯽ نگه می‌دارند.

یکی از ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎی ﻣﺜﺒﺖ تکنولوژی تور این است که می‌توان با استفاده از آن، فعالیت‌های اینترنتی را ﻧﺎﺷﻨﺎﺳ و ﻣﺨﻔیانه انجام داد و از دﯾﻮار ﺳﺎﻧﺴﻮر و ﻓﯿﻠﺘﺮﯾﻨﮓ گذر کرد. از ﺟﻤﻠﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎی ﻣﻨﻔﯽ این تکنولوژی نیز پدید آمدن ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﮐﻨﺘﺮل اﺳﺖ ﮐﻪ به محل کسب و کار ﺧﻼﻓﮑﺎران و پنهان ماندن آن‌ها از چشم قانون تبدیل می‌شود.

دارک‌وب ﺧﻮد ﺑﺨﺸﯽ از ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺰرگ‌تر در ﻓﻀﺎی ﻣﺠﺎزی به نام «دیپ وب» ﯾﺎ «وب ﻋﻤﯿﻖ» است. وب عمیق در ﺑﺨﺶ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺷﺒﮑﻪ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ واقع شده و اﻃﻼﻋﺎت ﻋﻤﻮﻣﺎ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ‌ای، از جمله محتوای مربوط به اﯾﻤﯿﻞﻫﺎ، ﺑﺎﻧک‌ها، داﻧﺸﮕﺎهﻫﺎ، ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و دوﻟﺖﻫﺎ، را در خود جای می‌دهد. وب عمیق ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻓﻀﺎی ﻣﺠﺎزی است که ﻣﺪﯾﺮان وبﺴﺎﯾﺖﻫﺎ و ﺻﺎﺣﺒﺎن و ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اﻃﻼﻋﺎت آن را اداره می‌کنند.

سطح اینترنت (Surface Web) نیز به سطحی‌ترین ﻻﯾﻪ فضای مجازی که در رصد ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎی ﺟﺘﺴﺠﻮﮔﺮ قرار دارد گفته می‌شود. در این بخش اﻃﻼﻋﺎت ﺳﻔﯿﺪ و ﻣﺤﺘﻮیات ﻋﻤﻮﻣﺎ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ، مانند اﺧﺒﺎر، ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت، مطالب ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ و آﻣﻮزﺷﯽ و ﻏﯿﺮه، جای دارند.

ﻻﯾﻪ سطحی اینترنت فقط چهار درﺻﺪ از اینترنت را تشکیل می‌دهد. وبﺗﺎرﯾﮏ نیز ﺗﻨﻬﺎ شش درﺻﺪ از اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ را اشغال کرده و ۹۰ درﺻﺪ ﺑﺎقی‌مانده نیز متعلق به وبﻋﻤﯿﻖ اﺳﺖ.

همان‌طور که گفته شد،‌ کاربران دارک وب برای ﻧﺎﺷﻨﺎس نگاه داشتن هویت و فعالیت‌های خود از نرم‌افزار The Onion Router یا به اختصار TORاستفاده می‌کنند.

درباره تور

فناوری تور درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎرﺑﺮان را پس از رمزگذاری ﻻﯾﻪای ﯾﺎ ﺗﻮ در ﺗﻮ، ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی و ﻣﻬﺮوﻣﻮم می‌کند و آن را ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎری دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﺑﺮان ﺧﻮد در ﺳﺮاﺳﺮﺟﻬﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﯿﺮﻧﺪه اﺻﻠﯽ ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ.

ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﺑﺎ رﻣﺰﻧﮕﺎری پیام ﻣﺤﺘﻮای درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎرﺑﺮاﻧﺶ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽماند، و استفاده از ﮐﻤﮏ ﮐﺎرﺑﺮان داوﻃﻠﺐ و دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ کردن درﺧﻮاﺳﺖ اولیه نیز ﺑﻪ درخواست‌کننده اصلی اﺟﺎزه ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺖ ﺧﻮد را ﭘﻨﻬﺎن دارد. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ، ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از ﮐﺎرﺑﺮان ﻣﺠﻬﻮل، در ﻣﮑﺎن‌های ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم، ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ، در ﺷﺒﮑﻪای رمزی. اﯾﻦ معنای دارک‌وب است.

ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺗﻮر در دهه ۱۹۹۰ در اداره ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت درﯾﺎﯾﯽ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه، ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ دارﭘﺎ «DARPA» با این هدف ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ که از ﻃﺮﯾﻖ آن ﺑﺘﻮان ﺷﺒﮑﻪای اﻣﻦ ﺑﺮای ارﺗﺒﺎﻃﺎت دوﻟﺘﯽ اﯾﺠﺎد ﮐﺮد. ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ نیز مورد حمایت مالی وزارت ﺧﺎرﺟﻪ آمریکا قرار گرفت و اوﻟﯿﻦ ﻧﺴﺨﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ‌ﯾﺎﻓﺘﻪ آن ۲۰ دﺳﺎﻣﺒﺮ ۲۰۰۲ منتشر ﺷﺪ. ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ عده ﺑﺴﯿﺎری ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎی ﭘﻨﻬﺎن آن ﭘﯽ ﺑﺮدند و از آن ﺑﺮای اﻫﺪاف ﻣﺘﻌﺪد، ازﺟﻤﻠﻪ ﻋﺒﻮر از ﻓﯿﻠﺘﺮﯾﻨﮓ و اﯾﻨﺘﺮﻧﺖﮔﺮدی ﭼﺮاغﺧﺎﻣﻮش، ﺑﻬﺮه گرفتند.

وﯾﮋﮔﯽ باز-ﻣﺘن ﺑﻮدن ﺗﻮر ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آن را ﺗﻮﺳﻌﻪ داده و نسخه‌های ﻣﺘﻌﺪدی از آن را ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده در اﻧﻮاع ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ و ﺗﻠﻔﻦﻫﺎی ﻫﻤﺮاه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﺎﺟﺎﯾﯽ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻪ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻫﯿﭻﮐﺲ، ﺣﺘﯽ دوﻟﺖ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه که ﺧﺎﻟﻖ اولیه آن بود، ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﯾﺎ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ‌اش ﻧﯿﺴﺖ. ﭼﻮن ﻧﻪ ﮐﺎمپیوتری در ﺟﻬﺎن هست ﮐﻪ بتواند رﻣﺰﻫﺎی آن را بشکند، ﻧﻪ ﺗﻔﮑﯿﮏ و ﺟﺪاﺳﺎزی اﯾﻦ ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺨﻔﯽ (وب ﺗﺎرﯾﮏ) از ﺑﺨﺶ «وب ﻋﻤﯿﻖ» اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. از این رو، وجود این نرم‌افزار ﻫﺸﺪار دﻫﻨﺪه است و آینده و پیامدهای احتمالی‌اش نیز به ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻋﻠﻤﯽ، ﻓﻠﺴﻔﯽ، اخلاقی متعددی دامن زده است.

اما ﺗﻮر چگونه کار می‌کند؟ از اینجا آغاز می‌شود که کاربر ﻣﺮورﮔﺮ تور را باز می‌کند. این مرورگر، که دانلود و نصب آن ﺑﺮای ﻫﻤﻪ آزاد است، اﻣﮑﺎن دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ﻓﻀﺎی ﻣﺠﺎزی (وب ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ، وب ﻋﻤﯿﻖ، وب ﺗﺎرﯾﮏ) را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و بین ﮐﺎرﺑﺮ و ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﺗﻮر نیز ﭘﻞ ارﺗﺒﺎﻃﯽ برقرار می‌کند.

وقتی کاربری ﻣﺮورﮔﺮ تور را ﺑﺎز می‌کند، ﻧﺮم‌اﻓﺰار ﺗﻮر ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮدﮐﺎر ﺑﻪ جست‌وﺠﻮ ﻣﯽﭘﺮدازد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﻪ ﮐﺎرﺑﺮ داوﻃﻠﺐ را از نقاط مختلف ﺟﻬﺎن به ﺷﻤﺎ مرتبط کند ﺗﺎ از طریق آنان ﺑﺘﻮاﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺨﻔﯽ وارد ﺷﻮﯾﺪ.

پس از آن می‌توانید درﺧﻮاﺳﺖ رﻣﺰﻧﮕﺎری و ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﺷﺪه ﺧﻮد را ﺑﺮای دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﺪن و رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ نهایی ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺤﻮﯾﻞ دﻫﯿﺪ. در اﺻﻄﻼح ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻪ داوﻃﻠﺐ «Nodes» ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ﺗﻮر ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ مدار، ﺑﯿﻦ این ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ارتباط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ.

داوﻃﻠﺐ اول (Entry Relay) کاربر را ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ وارد می‌کند و درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﺷﺪه او را ﺗﺤﻮﯾﻞ می‌گیرد. داوﻃﻠﺐ دوم Relay» «Middle وﻇﯿﻔﻪ ﺣﻤﻞ درﺧﻮاﺳﺖ رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺷﺪه کاربر در ﻃﻮل ﺷﺒﮑﻪ را ﺑﺮعهده دارد. داوﻃﻠﺐ آﺧﺮ (Exit Relay) نیز ﺑﺎﯾﺪ درﺧﻮاست کاربر را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ارایه کند و آن را ﺑﻪ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺑﺪﻫﺪ. ﮔﯿﺮﻧﺪه ﻧﯿﺰ پس از بررسی درﺧﻮاﺳﺖ، ﭘﺎﺳﺦ آن را رﻣﺰﻧﮕﺎری و ﻣﻬﺮوﻣﻮم شده، ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ روش ﺑﻪ کاربر اول ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ.

ﻫﺮﮐﺎرﺑﺮ ﺗﻮر ﮐﻪ ﯾﮏ آی‌ﭘﯽ ﻣﺸﺨﺺ و ﯾﮏ ﺧﻂ اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺖﮐﻢ دو ﻣﮕﺎﺑﺎﯾﺖ در ﺛﺎﻧﯿﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ «relay» را در ﻣﺮورﮔﺮ ﺗﻮر ﻓﻌﺎل کند و به ﻋﻨﻮان ﯾﮏ داوﻃﻠﺐ «Node» در ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺨﻔﯽ، ﭘﻬﻨﺎی ﺑﺎﻧﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﺑﺮان ﺷﺮﯾﮏ ﺷﻮد. ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪن ﺗﻌﺪاد داوﻃﻠﺒﺎن ﺳﺮﻋﺖ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎ را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ و همزمان ﻓﻀﺎی ﺷﻠﻮغﺗﺮی ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآورد ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﻟﻮرﻓﺘﻦ ﻫﻮﯾﺖ ﮐﺎرﺑﺮان را ﮐﻤﺘﺮ می‌کند.

داوﻃﻠﺒﺎن در ﺷﺒﮑﻪ ﺗﻮر بنا ﺑﻪ دلایلی، ازﺟﻤﻠﻪ ﭘﻨﻬﺎنﺳﺎزی آیﭘﯽ و ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ، از ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت «Bridge» ﺑﻬﺮه ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪن در ﭘﻨﺎه آیﭘﯽﻫﺎی ﺧﺎرج از ﻟﯿﺴﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ، از ﻣﺴﺪود ﺷﺪن ﺗﻮﺳﻂ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﺳﺎﻧﺴﻮر و ﻓﯿﻠﺘﺮﯾﻨﮓ در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.

ارتباط «relay» ﺑﯿﻦ کاربر تور و ﺳﻪ ﮐﺎرﺑﺮ دیگر داوﻃﻠﺐ در ﺷﺒﮑﻪ تور، ﻣﺸﺎﺑﻪ ﯾﮏ راﺑﻄﻪ ﻣﺘﻮاﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ وی ﭘﯽ ان «VPN» ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﺮق ﮐﻪ راﺑﻄﻪ ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺑﺎ وی ﭘﯽ ان ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻮﯾﺖ کاربر اصلی و ﻣﺤﺘﻮای درﺧﻮاﺳﺖ او را ﺗﺎ اﯾﻦ اﻧﺪازه ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ در ارﺗﺒﺎط وی ﭘﯽ ان، کاربر و ﺳﻪ داوﻃﻠب ﮐﻤﮏ ﻫﺮﮐﺪام ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺪ اﻣﻨﯿﺘﯽ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ آن اﺣﺮاز ﻫﻮﯾﺖ ﮐﺮده و ﺑﺴﺘﻪ درﺧﻮاﺳﺖ کاربر اصلی را درﯾﺎﻓﺖ ﯾﺎ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽدﻫﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻧﻮع راﺑﻄﻪ ﻣﺘﻮاﻟﯽ در ﺻﻮرت ﻋﺪم اﺳﺘﻔﺎده کاربر اصلی از ﭘﺮوﺗﮑﻞ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ «HTTPS»، ﻫﺮ ﺳﻪ داوﻃﻠﺐ ﻫﻢ ﻗﺎدر ﺑﻪ دﯾﺪن آیﭘﯽ کاربر اصلی ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻫﻢ آدرس ﮔﯿﺮﻧﺪه درﺧﻮاﺳﺖ و ﻫﻢ ﻣﺤﺘﻮای آن. اﻣﺎ در ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺗﻮر، کاربر اصلی از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﺗﺒﺎدل ﮐﻠﯿﺪ دﯾﻔﯽ-ﻫﻠﻤﻦ و رﻣﺰﮔﺬاری ﻣﺘﻘﺎرن، ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻪ داوﻃﻠﺐ دیگر ﮐﻠﯿﺪ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺗﺒﺎدل ﮐﺮده و ﻋﺪم اﻣﮑﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﺤﺘﻮای درﺧﻮاﺳﺖ و ﻟﻮ رﻓﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه و ﻣﻘﺼﺪ را ﺷﺨﺼﺎ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﮐﻠﯿﺪ در واقع رﺷﺘﻪ ﺑﻠﻨﺪی از اﻋﺪاد و ﺣﺮوف اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان اﻣﮑﺎن دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ داده ﯾﺎ اﻃﻼﻋﺎت را ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ داﺷﺘﻦ آن ﮐﺮد. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﮐﺎرﺑﺮ ﻓﻀﺎی ﻣﺠﺎزی ﻣﯽﺗﻮاند ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﯿﻮه رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ، ﻣﺤﺘﻮای ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﺑﺴﺘﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻬﺮو ﻣﻮم ﮐﺮده و ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﮔﺸﻮده ﺷﺪن راﻫﯽ ﻣﻘﺼﺪ کند، و اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ او ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺎزﮐﺮدن ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ. رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻪ دو ﺷﯿﻮه ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﯿﺮد.

رﻣﺰﻧﮕﺎری ﻣﺘﻘﺎرن: ﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﺑﺮای رﻣﺰﻧﮕﺎری ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﮐﺮدن ﺑﺴﺘﻪ اﻃﻼﻋﺎت و ﻫﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﺑﺮای رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ و ﺑﺎز ﮐﺮدن آن از  یک کلید (معمولا ۲۵۶ بیتی) استفاده می‌کنند.

رﻣﺰﻧﮕﺎری ﻧﺎﻣﺘﻘﺎرن: ﮔﯿﺮﻧﺪه و ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﻫﺮﮐﺪام دو ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﻮد را دارﻧﺪ. ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه رﻣﺰ ﺑﺴﺘﻪاش را ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﺑﺴﺘﻪ رﻣﺰﻧﮕﺎری و ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﮔﯿﺮﻧﺪه ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از درﯾﺎﻓﺖ ﺑﺴﺘﻪ، ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺧﻮد ﮐﻪ از ﻟﺤﺎظ رﯾﺎﺿﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺟﻔﺘﺶ، ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ اﺳﺖ، ﺑﺴﺘﻪ را رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. در این روش، اندازه رشته اعداد و حروف کلیدها بلندتر از کلید متقارن است (معمولا بین ۱۰۲۴ الی ۲۰۴۸ بیت). رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ و ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ رﻣﺰﻧﮕﺎری ﻧﺎﻣﺘﻘﺎرن اﻣﺮوزه ﺑﻨﯿﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎری از ﺳﺮوﯾﺲﻫﺎ، اﺣﺮازﻫﻮﯾﺖﻫﺎی ﻣﺠﺎزی و ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت دیجیتال را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ.

رﻣﺰﻧﮕﺎری در ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺗﻮر ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﻮ در ﺗﻮ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ آن را ﺑﻪ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﭘﯿﺎزی ﺷﺒﮑﻪ «Onion Network» توصیف ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖ کاربر را در ﻣﺮﮐﺰ ﺧﻮد ﺟﺎی داده و ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن ﺑﺎﯾﺪ ﻻﯾﻪ ﺑﻪ ﻻﯾﻪﻫﺎی رﻣﺰﻫﺎ روی آن را ﮐﻨﺎر زد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد درﺧﻮاﺳﺖ رﺳﯿﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا کاربر ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﺮم‌اﻓﺰار ﺗﻮر در اﺧﺘﯿﺎر او ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽﺷﻮد. ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﻮدﮐﺎر ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﺳﻪ داوﻃﻠﺐ ﺣﺎﺿﺮ در ﺷﺒﮑﻪ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﺟﺮﯾﺎن، آﻧﻬﺎ را در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ و همینﻄﻮر کاربر اصلی ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ کاربر در ﺳﻪ ﻧﻮﺑﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد را رﻣﺰﻧﮕﺎری ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻻﯾﻪ اول رﻣﺰی ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺨﺼﻮص داوﻃﻠﺐ ﺳﻮم، ﻻﯾﻪ دوم ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ داوﻃﻠﺐ دوم، و ﻻﯾﻪ آﺧﺮ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ داوﻃﻠﺐ اول که وﻇﯿﻔﻪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﺷﺪه درﺧﻮاﺳﺖ کاربر اصلی را ﺑﺮعهده دارد. او ﺑﺮای اﺣﺮاز ﻫﻮﯾﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺌﻮل ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪ، ﻻﯾﻪ ﺑﯿﺮوﻧﯽ رﻣﺰﻧﮕﺎری ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻮدش رﻣﺰﮔﺬاری ﺷﺪه را ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺘﻘﺎرن اﻧﺤﺼﺎری ﻣﺸﺘﺮک ﺑﺎ کاربر ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺴﺘﻪ را ﺑﺎ دوﻻﯾﻪ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه رﻣﺰﻧﮕﺎری، ﺑﻪ داوﻃﻠﺐ دوم ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽدﻫﺪ. او ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ ﻻﯾﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻮد را ﮔﺸﻮده و ﺑﺴﺘﻪ را ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ داوﻃﻠﺐ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽدﻫﺪ، ﺗﺎ او ﺗﻨﻬﺎ ﻻﯾﻪ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه از رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺸﺘﺮک ﺧﻮد گشوده و ﺑﻪ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﺗﺤﻮﯾﻞ دﻫﺪ. ﭘﺎﺳﺦ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ از ﻣﻘﺼﺪ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮای کاربر اصلی ارﺳﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

آدرس وﺑﺴﺎﯾﺖﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در دارک‌وب، ﺑﺮﺧﻼف وﺑﺴﺎﯾﺖﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ، ﺑﺎ داﻣﻨﻪ «Onion» اﯾﺠﺎد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﻫﯿﭻ ﻣﺮورﮔﺮی ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺮورﮔﺮ ﺗﻮر ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎهﻫﺎی اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ. 

ﺗﻮر ﺑﺮای ﺧﻠﻖ آدرسﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎزش ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽﻫﺎی ﺧﻮد تکیه ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺼﻮﺻﯽ در ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺷﻤﺎ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ اﻟﮕﻮرﯾﺘﻢ «SHA-1» ﯾﮏ «Hash» از ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ ﻫﺶ ﻫﻤﺎن آدرس ﺷﻤﺎ اﺳﺖ. در ﻧﺴﺨﻪ دوم ﺗﻮر آدرسﻫﺎ ۱۶ ﮐﺎراﮐﺘﺮی ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﺮم‌اﻓﺰار ۸۰ ﺑﯿﺖ اول ﻫﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪﺷﺪه را ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪارد «Base32» اﻧﮑﻮد ﻣﯽﮐﺮد و ۳۲ ﮐﺎراﮐﺘﺮ، ﺷﺎﻣﻞ شش ﻋﺪد (۲ تا ۷) و ۲۶ ﺣﺮف (A تا Z) ارایه ﻣﯽداد ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﻣﯽﺷﺪ ﺑﺮای آدرس ۱۶ ﮐﺎراﮐﺘﺮی ﭘﯿﺎزی، ۳۲ ﺑﻪ ﺗﻮان ۱۶ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﯾﺠﺎد ﮐﺮد. ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻣﺪرن اﻣﺮوزی ﺑﺎ ﭘﺮدازﺷﮕﺮ ۱.۵ ﮔﯿﮕﺎﻫﺮﺗﺰ، ﺑﺮای ﺣﺪس زدن ﺗﻨﻬﺎ ۱۴ ﮐﺎراﮐﺘﺮ از ۱۶ ﮐﺎراﮐﺘﺮ آن، ﺑﻪ ﺑﯿﺶ از دو و ﻧﯿﻢ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺳﺎل زﻣﺎن ﻧﯿﺎز دارد. اﯾﻦ ﺟﺪول ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ زﻣﺎنﺑﻨﺪی را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ.