شایا گلدوست
جمعی از کنشگران مستقل جامعه رنگینکمانی ایران بیانیهای را به مناسبت روز کارگر منتشر کردهاند. تاکید شده است که این بیانیه از طرف کنشگران مستقل جامعه الجیبیتیکیو ایران (لزبین، گی، بایسکشوال، ترنسجندر، کوئیر، اینترسکس، Ace / Aro و Questioning و پنسکشوال) است و وابستگی به هیچ سازمانی خاص ندارد.
دربخشهایی از این بیانیه آمده است:
«افراد جامعه الجیبیتیکیو همیشه عضو جداییناپذیر از جامعه بودهاند و همواره در طول تاریخ، جنبشهای آزادیبخش کوئیر با جنبشهای مطالبهمحور دیگر، از جمله جنبشهای کارگری، جنبش زنان و معلمان برای دستیابی به آزادی، برابری و حفظ کرامت انسانی همراه بوده است.»
در ادامه این بیانیه، به اهمیت اتحاد و همبستگی بین تمام جنبشهای مدنی و سیاسی اشاره شده و بر این موضوع تاکید شده است که جنبشهای کوئیر، جنبشهای کارگری و سایر جنبشهای رهاییبخش، همیشه پیوند جهانی داشته و دارند؛ از خیابانهای لندن گرفته تا مبارزات این جریان علیه نظام آپارتاید در خیابانهای ژوهانسبورگ، در آفریقای جنوبی، تا همراهی دانشجویان الجیبیتیکیو با سایر دانشجویان در اعتراضات سال ۸۸ هجری خورشیدی در ایران و همچنین فعالیت پناهندگان رنگینکمانی که سابقه مشارکت در جنبش کارگری داشتند که در نهایت به تشکیل نشریههای الجیبیتیکیو مانند هومان انجامید.
«اعضای جامعه الجیبیتیکیو همواره بابت تبعیض سیستماتیک از جانب نظامهای سیاسی و اجتماعی تمامیتخواه، در دهکها و طبقات فرودست جای گرفتهاند و همواره با خشونتهای گستردهتری در بخشهای مختلف جامعه مانند محیطهای آموزشی، محیط کار و مراکز خدمات درمانی از جانب اکثریت سیسجندر (همانسوجنسبتی) و هتروسکشوال (دگرجنسگرا) که منجر به سلب کامل حقوق بشری و شهروندی آنها شده، مواجه بودهاند؛ لذا جنبش اعضای جامعه الجیبیتیکیو نه تنها جنبش تجملاتی اقشار ثروتمند نیست، بلکه جنبش افرادی است که بابت گرایش جنسی و عاطفی و هویت جنسیتی خود مورد تبعیضهای گستردهای، از جمله تبعیض در کسب درآمد و دسترسی به فرصتهای شغلی و منابع مالی قرار گرفته است.»
آنها معتقدند که امروزه اما، صدای اعضای جامعه الجیبیتیکیو در طبقه کارگر، در جریانهای اصلی و وابسته به سازمانهای الجیبیتیکیو و هم از جانب جریانات کارگری مورد بیتوجهی قرار گرفته است؛ در صورتی که در طول تاریخ بزرگترین دستاوردهای جنبش کوئیر در سطح جهانی از طریق مبارزه با لایههای ستم طبقاتی و به چالش کشیدن تبعیضها در محیط کار و ایجاد اتحادیهها به دست آمده است.
از این رو ما، گروهی از افراد جامعه الجیبیتیکیو ایران، به مناسبت روز جهانی کارگر (در یکم ماه مه، مصادف با یازدهم اردیبهشت سال ۱۴۰۱ هجری خورشیدی) ضمن اعلام تجدید پیمان با جنبشهای آزادیبخش کارگران و معلمان، اعلام میکنیم که همراه آنها در مبارزه برای آزادی، عدالت، برابری و حفظ کرامت انسانی هستیم و همچنین خواستار آزادی فوری و بیقید و شرط اعضای کانون صنفی معلمان ایران، از جمله «محمد حبیبی»، «جعفر ابراهیمی»، «رسول بداقی» و «علیاکبر دباغ» هستیم.
کنشگران مستقل جامعه رنگینکمانی بر این باورند که بسیاری از مطالبات جمعی این قشر که باید به پیروزی منجر شوند، بر اساس حقوق اقتصادی است که ریشه در روابط کارگران و کارفرمایان دارد و همچنان بسیاری از ستیزهها در جامعه علیه افراد الجیبیتیکیو برای حفظ منافع، قدرت و مالکیت است.
آنها اعتقاد دارند که تغییر زمانی اتفاق میافتد که چند جبهه متنوع و متحد برای مطالبه در کنار هم بایستند. دستآوردها، توسط جامعه بسیج شده و هر پیروزی در نهایت با همین روحیه همبستگی به دست میآید. جنبش رهاییبخش کوئیر نیز یک مبارزه کارگری و طبقاتی است.
در انتها نیز خطاب به کارگران جامعه الجیبیتیکیو و بهویژه کارگرهای جنسی که همواره با تبعیض و خطرات عمدهای از جمله تجاوز و قتل روبهرو هستند، آمده است:
«ما با تبعیض و ستم مضاعفی که علیه شما وجود دارد، آشنا هستیم و از این رو روح مبارزه برای دادخواهی، آزادی، عدالت و کرامت انسانی را گرامی داشته و با امید به نابودی ظلم و ستم همیشه در مسیر مبارزه و مطالبات مدنی خود گام برمیداریم.»
اسامی امضا کنندگان:
سایه خجسته/ نیما نیا/ زینب پیغمبرزاده/ ارس شفاخواه/ رها غیاثی/ طلا رزمخواه/ ساقی صالحی/ملینا یاجم/ بردیا شهبازی/ عاطفه گلریز/ یاور برادران خسروشاهی/ کمند آزاداندیش/ کاوه کرمانشاهی/ الیاس فردمنش/ سمیرا فرزانه / پیشکو زندی.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر